Berî Her Tiştî: Teftazanî ne derbarê bûyerên axirzeman de, derbarê hinek bûyerên ecêb yên axretê de ew gotin di Şerhu’l-Meqasidê de nivîsîne.

   Ya Duduyan: Parçeyekî mehrem ji Rîsaleyên Nûr nabêje, “Kî bi herdu deccalan bawer neke, bêdîn e.” Derketina Deccal di temamê kîtabên eqîdê yên Îslamê de hatiye gotin, îcma li ser hatiye kirin. Heçî mefkûre/baweriya Mehdî û sufyan e, jixwe di nav ummetê de bi awayekî bingehîn û li gorî hikmeteke girîng çêbûye. Ji hêla ummetê ve hatiye qebûlkirin û weke teselliyekê hatiye dîtin ku di her qernî de hîdayetkerek ji alê Beyta Pêxember bi hewara wan ve hatiye. Ji zemanê berê ve, hê di dema dewleta Sufyanî-Emewiyan de, hem ji bo ku mirov bikaribin li hember hakimên mîna Yezîd* û Welîd*ên ku maneya sufyaniyê didin, îdare bikin û hem jî weke îhtiyaciya her qernî ev bawerî hebûye û dewam kiriye. Mîna ku her qernî kêm-zêde ev rastî nîşan daye, vî qernî jî hinekî nîşan daye. Ji ber vê jî ev beyanata Rîsaleyên Nûr di vê mijarê de bi tu şiklî ne li dijî rastiyên Îslamê ye. Tenê hinek alimên Henîfiyan gotine,

لاَ مَهْدِي اِلاَّ عِيسَى

  loma jî alimên Henîfiyan mîna mezhebên din ji hêla eqîdê ve li mijara Mehdî û Sufyan nanêrin.

   Yek ji seydayên Rîsaleyên Nûr Îmamê Xezalî ye û yek jî Ebdulqadirê Geylanî ye... (Lê ne ji hêla terîqetê ve, ji hêla heqîqetê ve.) Yek jî, hetta yê pêşî Îmamê Elî (r.e.) ye. Mijarên ku wan li ser îttîfaq kirine, Rîsaleyên Nûr jî qebûl kirine ku ji madena pêxemberiyê ne. Ji me re bûye weke delîl ku Îmamê Elî (r.e.) di qesîdeya xwe de ji Sufyan re gotiye, “Deccalê Îslamê.” Ji bilî hedîsa ku Ebu Hureyre rîwayet kiriye, ji gelek îmam û mezinan îxbarên xeybî jî hene. Ev rewşa niha bi bûyerên xwe vê rastiyê bi temamî rast didêrîne.

   Hem jî tişta ku Ehlê Sunnetê dibêjin batil e, ev mijara Mehdiyê Muntezer e: “Hinek ji Şîeyan dibêjin yek ji diwazdeh îmaman miriye, ev hezar sal in ku veşartî ye.