Jixwe eşkere ye; bê çi ehmeqîtî û mesqerebûn e, dema însanê nekar ku li hember mêşekê jî têk diçe û nikare baskekî mêşê jî çêbike, doza xwedatiyê bike.

Ha di vê demê de ku ew bizav pir bi hêz e, Îsewîtî/Filehiya heqîqî ku şexsê manewî yê Hz. Îsa ye, derdikeve. Yanî şexsê manewî yê Hz. Îsa wê ji ezmanê rehma îlahî dakeve rûyê erdê, Filehiya niha pak bike; xurafe û xirabiyan jê biavêje û wê bi rastiyên Îslamê re bike yek. Manen yê Filehî veguhere, bibe Îslamiyet û li pey Qur’anê biçe. Yê şexsê manewî yê Filehiyê ji Îslamê re bibe peyrew û Îslam jî bibe pêşeng. Dînê heq yê bi vê tevlîbûna Filehiyê bibe xwediyê hêzeke pir mezin.

Dema ku bi tenê bin Îslamiyet û Filehî li hember bizavên bêdîniyê têk diçin, lê wexta ku herdu dibin yek, di encama yekîtiyê de êdî ew dikarin bizava bêdîniyê têk bibin û bi ser bikevin. Wî Muxbirê Sadiq ango Pêxember jî li gorî soza ji wî Xwedayê ku dikare her tiştî bike standiye, xeber daye ku Îsa aleyhîsselam, -ewê ku bi cismê xwe yê beşerî li alema ezmanan e- yê bibe serkêşê wê bizava dînê heq. Madem wî Muxbirê Sadiq xeber daye, naxwe heq e. Madem Qadirê Kullî Şey’ soz daye, helbet yê bike.

Belê, ew Xwedayê Hekîmê Zulcelal ku hertim ferişteyan ji ezman dişîne erdê; ewê ku carna ew dikirin şiklê mirovan de (Mîna ku Hz. Cebraîl* dikete şiklê Dihye*) dişandin; ewê ku rûhaniyên alema rûhan jî dikirin şiklê mirovan û dişandin; û ewê ku rûhê gelek weliyên mirî bi cesedê mîsalî dişîne dinyayê; helbet yê Îsa (e.)ê ku bi laşê xwe li ezmanê dinyayê ye û sax e, ji bo aqûbeteke xweş ya dînê Filehiyê bişîne dinyayê. Hetta, eger ne li ezmanê dinyayê bûna, ku bi rastî miribûna û çûbûna aliyê axretê yê herî dûr jî,