Eger ev wekhevî bêdawî be, zilm xweya dike. Lê kaînat jî şahid e ku edaleta Xwedê û hikmeta wî ji zilmê dûr in û bi tu tewrî vî tiştî qebûl nakin. Loma jî divê cihekî civînê hebe da ku celebê pêşîn bête cezakirin û yê duduyan jî bête mukafatkirin. Jixwe divê wisa be, da ku ev mirovên perîşan û bênîzam li gorî kirinên xwe bêne cezakirin û mukafatkirin, edaleta mutleq û hikmeta Xwedê werin cih û mirov ji tiştên hikmetdar yên alemêr re bibin birayê mezin.

   Belê, ev dinya ne musaid e ku qabiliyetên bêjimar yên di rûhê însan de simbil bidin. Naxwe ji bo ku ew qabiliyet şîn bibin, divê herin alemeke din. Belê, cewherê însan mezin e, naxwe namzedê ebedê ye. Mahiyeta wî bala ye, naxwe cînayetên wî jî mezin in, ew ne weke tiştên din e. Întîzama wî jî girîng e, çênabe ku belawela be, bête îhmalkirin û kirinên wî vala bimînin. Bi tunebûna mutleq hukim lê nayê kirin û nikare xwe bavêje hemêza tunebûnê. Dojehê devê xwe vekiriye li benda wî ye, Bihiştê jî hemêza xwe ya nazenîn vekiriye li hêviya wî ye.

(Sözler: 655)

***

   Belê, çawa ku însan alemeke piçûk e, ji hilweşînê xilas nabe, alem jî eynî mîna însanekî mezin e ew jî ji lepê mirinê xilas nabe. Ew jî wê bimire, paşî sax bibe; yan jî wê rakeve û paşî bi sibeha heşrê çavên xwe vebike.

(Sözler: 661)

***

   Belê, çawa ku sibeha vê şevê û bihara vê zivistanê maqûl, lazim û bêguman in; wisa jî sibeha heşrê û bihara berzexê jî bêguman in.

(Sözler: 55)

***

   4. Edalet

   Edalet du qism in. Qismek jê edaleta erênî ye, qismê din jî edaleta neyînî ye. Edaleta erênî ew e ku tu heqê heqdar bidî wî.