Peywira Duduyan: Ew civat şîarên Îslamî bi navê xîlafeta Muhemmedî (e.s.w.) careke din vedijîne. Bi piştevaniya yekîtiya alema Îslamê, mirovahiyê ji xeterên maddî û manewî û ji xezeba îlahî azad dike. Ji piştevan û xizmetkarên vê peywirê re, artêşên ku hejmara wan digihe milyonan lazim in.

   Peywira Sisêyan: Bi guherîna zeman gelek hukmên Qur’anê têne pelçiqandin û qanûnên şerîeta Muhemmedî jî dikevin rawestandinekê. Ew zat jî bi alîkariya manewî ya temamê ehlê îmanê, bi piştgiriya yekîtiya Îslamê û bi tevlîbûna alim û weliyan, bi taybetî jî bi tevlîbûna milyonan seyidên fedakarên ji nesla Alê Beytê, yê wê wezîfeya mezin bike.

   Niha rastiya meselê ev e: Peywira pêşîn û pîşeyê herî bala xilaskirina îmanê ye. Divê mirov bi lêkolîn û bi delîl dersa îmanê ji herkesî re bibêje. Hetta divê mirov bixebite ku îmana kesên ewam jî bike îmaneke tehqîqî. Ha ji ber ku ev peywira han manen û heqîqeten hîdayetker û îrşadker e û ji ber ku şagirtên Nûrê vê peywirê bi temamî di Rîsaleyên Nûr de dibînin; peywira duduyan û ya sisêyan li gorî vê peywirê di dereceya duduyan û sisêyan de ne. Loma jî ew bi mafdarî şexsê manewî yê Rîsaleyên Nûr weke mehdî dibînin. Niwênerekî wî şexsê manewî jî şexsê manewî yê ji yekîtiya şagirtên Rîsaleyên Nûr e. Ji ber ku şagirt jî tercumanê reben yê Rîsaleyên Nûr weke berdevkekî dizanin, carna navê mehdî lê dikin. Gerçi ev pevşaşkirin û xeta be jî, di vê mijarê de ew ne berpirsyar in. Lewra ji berê de husn-u zen zêde tê kirin û îtiraz li vê nayê kirin. Ji ber ku ez vê husn-u zena zêde weke çaviyekê ji îmana wan dibînim, wê weke cûreyekî dua û daxwaziyekê qebûl dikim, loma jî zêde bi ser wan de naçim.

   Hetta, hinekan ji wan weliyên berê jî di kerametên xwe yên xeybî de keşif kirine ku Rîsaleyên Nûr hîdayetkerê wî axirzemanî ye. Eger mirov vê rastiyê li ber çav bigire, yê tewîla wê bête fêhmkirin. Naxwe di du xalan de tevlîhevkirin heye, divê bête tewîlkirin: