Belê, çiqas ku nezera heram bi mislimanan re zêde dibe, ewqas jî hewesên nefsanî têne kelecanê, laşê xwe sûî îstîmal dikin, dikin nava îsrafê. Dibe mecbûr ku di hefteyê de çend caran xwe bişo. Ji ber vê jî ji hêla tibbê ve zeîfî di hêza hafizeya wî de çêdibe.
Belê, di vê sedalê de ji ber tazîtiyê, bi taybetî jî li welatên germ ji ber wê mêzekirina xirab li hemiyan nexweşiya jibîrkirinê derdikeve. Kêm-zêde herkes ji ber vê nexweşiyê gilî û gazindan dike. Zêdebûna vê nexweşîna giştî bi şîrovekirina hedîsa şerîf diyar dibe: “Di axirê zeman de Qur’an ji singa hafizan tê derxistin û tê jibîrkirin.”1 Naxwe ev nexweşî yê dijwar bibe, bendekê li pêşiya jiberkirina Qur’anê bikişîne û şîroveya wê hedîsê diyar bike.
لاَ يَعْلَمُ الْغَيْبَ اِلاَّ اللهُ
(Kastamonu Lahikası: 77)
***
Terîqet-Tesewwuf
Îşareta PêşÎn: Di bin navê tesewwuf, terîqet, welayet û seyr û sulûkê de heqîqeteke pîroz, geş, rûhanî, nûranî û pir şîrîn heye. Muheqqiq û lêkolînerên ehlê keşfê û zewqa manewî bi hezaran kîtab nivîsîne ku qala wê heqîqetê dikin û bi ummetê dane naskirin.
جَزاَهُمُ اللهُ خَيْراً كَثيِراً
Emê jî li gorî pêdiviyê çend dilopên piçûk ji wê deryaya mezin nîşan bidin.
Pirs: Terîqet çi ye?
Bersiv: Armanca terîqetê ew e ku di bin siya mi‘raca Ehmedî de, bi seyr û sulûkeke rûhanî ku bi dil dibe Xwedê nas bike û rastiyên îmanê diyar bike. Ew bi navê “tesewwuf” û “terîqet”ê taybetmendiyeke însanî ya bala ye û mukemmelbûna însan e ku rastiyên îmanê bi rêya zewqê, bi halê taybetî û heta bi dereceyekê jî bi şuhûdî/dîtinî bi dest dixe.
(Mektubat: 596)
***
