hevahengiyeke bêqusûr e û nîşan dide ku yekî tenê ew saz kiriye û bi aheng rêve dibe, loma jî ne mumkin e wê şirka navenda nîqaşê tehemmul bike.

(Şualar: 186)

***

   Navên Ellah Teala yên mîna Hekîm [yê ku tiştan bi hikmet çêdike], Rehîm [yê ku rehma wî pir e], Musewwir [yê ku şikl û fesalê dide tiştan], Mudebbir [yê ku rêvebiriyê dike], Muhyî [yê ku sax dike] û Murebbî [yê ku perwerde dike, xwedî dike] li her aliyê dinyayê bandûra xwe nîşan didin, neqşên wan xweya dikin. Di encamê de jî karên Xwedê yên mîna hikmet, rehmet û alîkariyê yek in, kirinên wî yên mîna bişikilkirin û perwerdeyê jî yek in. Heman nav û heman kirin li her cihî di asta herî bilind de ne û berfireh in. Ew nav û kirinên Xwedê bi şiklekî wisa delal neqşên hev temam dikin, tu dibêjî qey ew nav û ew kirin dibin yek; hêz û quwweta Xwedê dibe hikmet û rehmet; hikmet jî dibe alîkarî û heyat... Bo mînak, dema bandûra navê Muhyî ku jiyanê dibexşîne, di tiştekî de xweya dibe, mirov şopa navên mîna aferîner, şikilçêker û rizqdêr jî dibîne. Di eynî demê de, li her cihî û di eynî sîstemê de bi hev re xweya dibin. Bêşik û bêguman ev hevahengiya han bi şiklekî pir eşkere şahidtiyê dike ku çawa nav û kirinên giştî û berfireh li her cihî bi eynî awayî ne û yekreng in, eynî wisa şahidtiyê dike ku xwediyê wan navan jî yek e, bi tenê ye, bêşirîk û bêheval e.

(Şualar: 187)

***

   Tewhîd wezîfeya herî bala, herî pîroz û herî şîrîn e; herweha ew ferzeke fitrî ye û îbadetekî îmanî ye jî. Madem wisa ye, were divê em deriyê qonaxeke din ya vê ibretxaneyê jî vekin da ku em mertebeyên din jî bibînin. Lewra tewhîda heqîqî ya ku em lê digerin ne tenê îbaretê ji tesewwur û marîfetê ye, belkî ji tesewwura ilmê mentiqê û ji marîfeta tesewwurî gelekî bi qîmettir e. Ew tewhîd encama delîl û belgeyan e û rastdêrandin e ku jê re zanîn bi xwe tê gotin.