Sirf ji bo ku şerekî piçûk çênebe, mirov rabe hezar xêrî terk bike, ev ne li gorî hikmet û edaletê ye.

   Erê ji ber şeytan gelek kes ji rê dikevin, lê girîngî û qîmeta tiştan bi piranî li çawabûnê dinêre; pir hindik li çiqasbûnê mêze dike, yan jî qet mêze nake.

   Mesela, eger hezar û deh sîsikên mirovekî hebin û ew jî ji bo ku wan şîn bike, wan bixe binê erdê, wan ji muameleyeke kîmyewî re bihêle, deh jê şîn bibin, bibin dar û hezarê din jî birizin; ew sîsikên ku bûne dar feydeyeke wisa didin wî mirovî ku zirara hezar sîsikên riziyayî li ber wan hîç e.

   Eynî bi wî şiklî jî Xwedê şeytan çêkirine û destûra wan daye ku muselletî ser însan bibin. Çimkî bi saya tekoşîna li hember şeytan û nefsê, deh însanên kamil çêdibin. Feyde, şeref û qîmeta ku ew însanên kamil didin mirovan û mîna stêrkan wan ronî dikin, helbet wê zirara weke ya kêzikan ku ew xirabên ehlê dalaletê didin mirovan ji holê radike, di çavê tu kesî de xweya neke.

   Gelî ehlê îmanê! Zirhê we yê ku we ji dijminê dijwar biparêze, ew teqwa ye ku li tezgeha Qur’anê hatiye çêkirin. Sîpera we jî Sunneta Seniyye ya Pêxemberê Ekrem (e.s.w.) e. Sîleha we jî îstiaze û îstixfar û xwestina parastina Xwedê ye.

(Lem’alar: 111-112)

***

   Mijara Seyidbûna Bedîuzzeman û Nijada Wî

   Yê ku ne seyid be û bibêje, “Ez seyyid im” jî; yê ku seyid be û bibêje, “Ez ne seyyid im” jî gunehkar in. Ketin û derketina ji nav nijadekî guneh e. Di hedîs û Qur’anê de jî kêmkirin û zêdekirin qedexe ye. Heçî zêdekirin e, ji ber ku ahengê xira dike û deriyê şubhê vedike bi zirartir e. Belkî nezanîn heta bi dereceyekê ji ji kêmkirinê re bibe mazeret, lê zêdekirin bi zanîn çêdibe û ev ji kesê zana re jî nabe mazeret.

(Muhakemat: 46)

***