BEŞA ÇAREM

   Metnên Xwendinê

   Tişta ku Rîsaleyên Nûr ji Şagirtên Xwe Dipê

      (Ev rastiya han xîtabeke ji birayên Kastamonuyê re ye. Belkî feyda wê ji we re jî hebe, ez ji we re dişînim.)

   Rîsaleyên Nûr muqabilê kar û qezenca ku daye şagirtên xwe yên rast û sebatkar, ji wan îxlaseke tam û sebateke pir zexm dixwaze. Ev bîst sal in û bîst hezar însan jî bi tecrûbeya xwe bûne şahid ku; ew îmana tehqîqî ku di panzdeh salan de tê bidestxistin, Rîsaleyên Nûr wê di panzdeh hefteyan de hetta di panzdeh rojan de hînî şagirtên xwe dike.

   Li gorî destûra hevkariya di karên axretî de, îşaretên qewî yên Qur’ana Mu‘cizulbeyan, hersê îxbarên Îmamê Elî û kerametên xeybî yên Xewsê E‘zem (quddîse sîrruhu) ku mizgînê didin û xebatên Rîsaleyên Nûr teqdîr dikin; ev bi awayekî vebirî îsbat dikin ku Rîsaleyên Nûr her roj hezar duayên meqbûl yên ku bi zimanekî xalis hatine kirin û bi qasî xêra amelê salihê ku ji hêla hezarê mirovên salih ve tê kirin, dide şagirtên xwe. Ew şagirtên rast û sebatkar ji hêla amelê salih ve dike hukmê hezar mirovî, wan dike mirovên bextiyar û ehlê cennetê. Helbet karekî wisa, bihayekî weha dixwaze.

   Madem rastî ev e, divê ehlê ilm, ehlê terîeqetê û zatên sofîmeşreb bikevin bin bandûra Rîsaleyên Nûr û wê bi wê sermayeya xwe ya kevn ku ji ilm û terîqetê çêdibû, hêzê bidin Rîsaleyên Nûr û wê belav bikin. Divê şagirtên wê teşwîq bikin û ji bo ku hewzekî tam bi dest bixin lazim e wê enaniyeta xwe ya mîna parçeyekî qeşayê bavêjin hewzê ava heyatê û tê de bihelînin.