Eman diqqet bikin! Bila ehlê jirêketinê ji îxtîlafa bîrûbaweriya we, ji aliyê we yê zeîf û ji bêçareyiya derdê debara dinê îstîfade nekin û nekin ku hûn rexnê li hev bigirin. Bi şêwra şerîetê ramanên xwe ji belavbûn û jihevketinê biparêzin. Destûrên Rîsaleya Îxlasê bila hertim li bîra we bin! Yan na, îxtîlafeke piçûk jî vî wextî dikare zirareke pir mezin bide Rîsaleyên Nûr. Ez ji we venaşêrim, Feyzî jî û Emîn jî dizanin ku rexneyeke ne girîng jî li vir zirarê dide me. Digel ku min qet nizanibû jî min du name derbarê vê mijarê de nivîsîn. Ji hêla rûhî ve ez bi endîşe bûm, min meraq dikir û digot, “Ma gelo dîsa êrîşeke nû heye?”

   Bi hatina Xusrewê mubarek bi eşq û lezeke nû beşa Munacatê bi dawiya Hizba Nûriye ve bû, ev xebat ji ber wê zirarê panzdeh rojan bi derengî ket. Min wisa texmîn dikir ku yê berî panzdeh rojan were. Însan bêqusûr nabe û bêreqîb jî nabe. Çawa ku şagirtên Rîsaleyên Nûr ji heqê her pirsgirêkê derketine, bi izna Xwedê yê di vê dema girîng û dijwar de jî dîsa bi ser bikevin. Hûn tedbîrên maddî ji min pirtir dizanin, lê madem Xusrew û Ruşdî di Rîsaleyên Nûr de bingehên girîng in û hem jî li derdora wan gelek şagirtên Rîsaleyên Nûr yên girîng hene; û madem meqbûlbûna Hafiz Elî, Tahirî, Hafiz Mustefa û Eliyê Piçûk bi serkeftina di Rîsaleyên Nûr de derketiye holê, ev herdu bûyerên han divê mîna herdu çavên mirov hessas bin. Pitşgiriyeke tam lazim e ku milên wî bikaribin vê xezîneya giran hilgirin.

   Em yeko-yeko silavan li birayên xwe dikin.

(Kastamonu Lahikası: 136-137)

***

   Birayên ezîz û rast,

   Ezê endîşeyeke ku ji nişka ve hate rûhê min diyar bikim:

   Ji ber ku ehlê jirêketinê nikarin li hember şûrên elmas yên Rîsaleyên Nûr derbikevin, ez pê hesiyam ku ji hêleke din ve dixwazin êrîş bikin: Ew dixwazin di ji aliyê derdê debara jiyanê û xefleta demsala biharê îstîfade dikin û din av şagirtan da fitnê çêdikin.