Di hesûdî û çavnebariyê de cezayekî wisa zû heye ku ew hesûdî mirovê hesûd dişewitîne. Di tewekkul û qeneatê de mukafateke wisa zû heye ku êş û belaya feqîriyê û pêdiviyan ji holê radike.

   (Lem’alar: 410)

***

   Birayên hêja,

   Aliyê herî xirab yê enaniyetê ew e ku di nav me de çavnebarî çêbibe. Eger karek sirf ne ji bo Xwedê be, hingê çavnebarî dikeve navê, wî xira dike. Çawa ku destekî însan ji destê din çavnebariyê nake, çavê wî ji guhê wî hesûdiyê nake, dilê wî bi aqilê wî re berberiyê nake; eynî wisa jî her yek ji we di vî şexsê me yê manewî de mîna hestekî ye, mîna endamekê ye; divê hûn bi hev re berberiyê nekin. Tam berevajî vê, li ser we wezîfeyeke wijdanî ye ku hûn bi taybetmendiyên hev îftîxar bikin û ji wan keyfê bistinîn.

(Mektubat: 574)

***

   Ehlê kîn û dijmintiyê hem li nefsa xwe, hem li birayê xwe yê bawermend û hem jî li rehmeta îlahî zilmê dikin. Lewra ew bi kîn û dijmintiyê nefsa xwe di ezabekî elîm de dihêlin. Ew mirov ji nîmetên ku Xwedê dane dijberên wî, ezabê dikişîne, ditirse û zilmê li nefsa xwe dike. Eger dijmintî ji hesûdiyê be, ew bi temamî ezab e; lewra hesûdî pêşî xwediyê xwe dipelçiqîne, dişewitîne û xilas dike. Zirara wî li kesê ku jê hesûdiyê dike nabe, yan jî pir hindik dibe.

   Çareya hesûdiyê: Kesê ku hesûdiyê dike, bila li aqûbeta tiştên ku ji ber wan hesûdiyê dike bifikire da fêhm bike ku xweşikiya dinyayî, hêz, mertebe û serweta ku bi dijberê wî re ne fanî ne, muweqqet in. Feydeya wan hindik, zehmetiya wan pir e. Eger tiştên ku jê hesûdiyê dike, tiştên axretî bin, jixwe di wan de hesûdî nabe. Eger di wan de jî hesûdiyê bike, hingê yan ew riyakar e; dixwaze malê axretê li dinyayê xilas bike, yan jî zenn dike kesê ku jê hesûdiyê dike riyakar e, hingê jî neheqî û zilmê dike.