Ev ayeta kerîm di beşa qiyasên îstîsnaî yên qiyasên mentiqê de bi vî şiklî qiyasa herî vebirî û eşkere ye: Di mentiqê de li gorî mînaka qiyasa istisnaî weha tê gotin: “Eger Roj/Tav derkeve, dibe roj.” Ev ji bo encama erênî jî weha tê gotin: “Roj derket, naxwe ev encam dide ku bûye roj.” Ji bo encama neyînî jî weha tê gotin: “Ne roj e, [yanî şev e]1 naxwe encam dide ku hê Roj derneketiye.” Li gorî mentiqê ev encamên erênî û yên neyînî vebirî ne, bêşubhe ne.
Eynî wisa ev ayeta kerîme jî dibêje: “Eger hûn ji Ellah hez dikin, divê we dabe pey Hebîbê wî. Eger hûn ne li pey Hebîbê wî bin, ev encam dide ku hûn ji Xwedê hez nakin.” Hezkirina Xwedê encamê dide ku mirov bibe peyrewê sunneta Hebîbê Xwedê.
Belê, yê ku bi Xwedê bawer bike, helbet wê îtaeta wî jî bike, gotinên wî bîne cî. Di nav rêyên îtaetê de jî bêguman ya herî meqbûl, herî rast û herî kin ew rê ye ku Hebîbê Xwedê nîşan daye û taqîb kiriye.
Belê, tiştekî pir eşkere û pêdivî ye ku ew Zatê Kerîm û Zulcelal yê ku ev kaînat bi ewqas nîmetên pir tije kiriye, ji xwedîşiûran şukirkirinê bixwaze. Hem jî ew Zatê Hekîm û Zulcelal ku ev kaînat bi ewqas hunerên mu‘cizane xemilandiye, helbet dê bi awayekî pir eşkere kesê herî baş ji xwe re bike muxateb û tercuman û yê wî muxatebî ji evdên xwe re bike pêxember û rêber. Ew zatê Cemîlê Zulkemalê ku tecellî û nîşanên bêqusûrbûna xwe li vê kaînatê bê hedd û hesab nîşan dane, helbet wê mirovekî ku jê hez dike hilbijêre. Yekî ku ji cemal [xweşik], kemal [bêqusûrbûn], nav û nîşanên Wî re bibe navend û pîvana herî mukemmel û herî berfireh. Herweha Xweda yê wezîfeya herî bêqusûr; wezîfeya ubûdiyetê jî bide wî. Ew Zatê Hekîm û Zulcelal yê vê rewşa wî mirovê ku hilbijartiye ji kesên din re bike numûne û wan teşwîqî lipeyçûna wî bike da ku ev rewşa delal di wan de jî xweya bike.
