Lê wî seydayê mutleq, pêşengê giştî û rêberê mukemmel Resûlê Ekrem (e.s.w.) fermana îlahî

وَماَ عَلى الرَّسُولِ اِلاَّ الْبَلاَغُ

   ji xwe kiribû rêbereke mutleq. Dema ku xelkê xwe jê dûr kirine û lê guhdarî nekirine, bi kedeke hê mezintir xebitiye û teblîx kiriye. Lewra wî li gorî hikmeta

إِنَّكَ لَا تَهْدِي مَنْ أَحْبَبْتَ وَلَكِنَّ اللَّهَ يَهْدِي مَنْ يَشَاءُ

  fêhm kiribû ku pêguhdarîkirin û hîdayetkirin karên Rebbê Alemê ne, loma jî têkilî karê wî nedibû.

   Madem weha ye, naxwe gelî birayên hêja, hûn jî tevgerên xwe li ser wezîfeya ku ne ya we ye ava nekin û li hember Xaliqê xwe nekevin pozîsyona tecrûbeyê.

(Lem’alar: 196-197)

***

   Bêguman, tişta ji me re lazim ew e ku em bi teslîmbûneke tam sebir bikin û giran bin, kelecanî nebin û bi taybetî jî xeyalşikestî nebin. Çendîn carna bûyerên li dijî tişta ku mirov li bendê ye rû bidin jî, bêhêvî nebin û bi firtoneyên muweqqet nehejin. Belê, her çiqas ku xeyalşikestin quwweta manewî ya ehlê dinyayê û şewqa wan dişikîne û wan perîşan jî dike; şagirtên Rîsaleyên Nûr ku di bin zor û zehmetiyan de îltîfatên rehmet û alîkariya Xwedê dibînin, divê bi xeyalşikestinê bêhêvî nebin, xîret û ciddiyeta wan zêde bibe û bêtir xwe bavêjin pêş.

(Şualar: 432)

***

   Birayên hêja,

   Wezîfeya me xebat e. Qebûlkirina xelkê û serkeftina me îşê Rebbê Alemê ne. Divê em têkilî karê wî nebin. Divê em guh nedin bêhêvîbûn û sernekeftinê, pirtir bixebitin û wezîfeya xwe bikin. Heta niha kesên ku di xizmeteke weha pîroz de bi zehmeteke hindik gelekî hêsanî û alîkarî dîtine pir hindik in.

(Kastamonu Lahikası: 94-95)

***