Hîleya Şeşan ya Şeytanî: Ev hîle zexelî û rihetiya însan ji xwe re bi kar tîne, ji aliyê wî yê wezîfedariyê îstîfade dike. Belê, şeytanê insî û cinnî ji her aliyî ve êrîş dikin. Dema ku dibînin va ye hevalên me, dilê wan safî ye, ji dil in, niyeta wan xalis e û himmeta wan bala ye, wê demê ji aliyên din ve êrîş dikin. Mesela:

   Ji bo ku karê me raweste û xizmeta me sist bibe, ji zexelî û terefdariya wan ya rihetiyê û wezîfedariya wan îstîfa dikin. Bi hîle û pilanên wisa mezin wan ji xizmeta Qur’anê dûr dikin ku haya wan jî jê çênabe. Ji hinekan re pir kar peyda dikin da ku wexta wan ji xizmeta Qur’anê re nemîne. Ji hinekan re jî tiştên cazîbedar yên dinyayê bi rengekî wisa nîşan didin ku hewesa wan hişyar dibe û ji xizmetê xafil dimînin. Ev rêyên êrîşê gelekî dirêj in, pir dikudînin; lê emê di van rêyên dirêj de kin vebirin û pêşkêşî têgihiştina we ya zîrek bikin.

   Birayên hêja! Bala xwe bidinê, wezîfeya we pîroz e, xizmeta we bala ye. Her saeteke we ewqas hêja ye ku dikare bikeve hukmê rojek îbadet. Qîmeta wê bizanibin, bila ev firset ji destê we neçe.

(Mektubat: 575-576)

***

   Hem dijminên min yên veşartî, hem jî nefsa min bi telqînên şeytan li aliyekî min yê zeîf digerin ku ji wî aliyî ve bigihin min û zirarê bidin min. Armanca wan ew e ku nikaribim bi îxlaseke tam xizmeta Rîsaleyên Nûr bikim. Aliyê herî zeîf û astenga herî dijwar nexweşî ye. Çiqas mirov girîngiyê dide nexweşiyê, ewqas hissa cismanî ya nefsê jî pirtir bi ser dikeve. Dibêje mecbûrî ye. Rûh û dil dide sekinandin, doktor jî dike weke hakimekî zordar. Dike ku tu mecbûrî li gorî tewsiyeya wî tevdigerî û dermanên ku wî dayî bi kar tînî. Ev jî zirarê dide xizmeta fedakarane û bi îxlas.

(Emirdağ Lahikası: 192-193)

***