Ev hekîmekî wisa ye ku li nexweşxaneya welat zarokên bêçare ji mirinê xilas dike. Îcar lazim e ku modela nûranî ya hukûmeta meşrûtiyetê ev destûra han be: 

كُلُّكُمْ راَعٍ وِكُلّكُم مَسْئُولٌ عَنْ رَعِيَّتِهِ

˙

  Divê her mirovê mezin li vê destûrê diqqet bike.

(İçtimaî Dersler: 85)

***

   Şaşiya Şeşan: Di raporê de gotine: “Wexta ku li hesabê wî tê, dibêje: ‘Ez Kurd im, Şafiî me. Ez biryarên alimên Henefî mîna ya derbarê Ezanê de nas nakim.’ Lê carna jî cudabûnê red dike û yekîtiya milletan dide pêş, dibêje: ‘Kurdîtî û Tirkîtî tunin. Em yekwucûd in, misliman in, bira ne.’ Ev jî nakokî ye.”

   Bersiv: Berî niha bi çardeh salan, ez li gundekî bûm, bi tenê bûm û di binê zorê de bûm. Hinek memûrên bêînsaf hatin û di îbadetxaneya min ya xusûsî de gotin, “Divê tu bi tirkî ezan bidî û qamet bikî.” Min jî li hember wê zilma wan ya keyfî û bêqanûnî di Pêveka Hucûmatê Sitte de gotibû: “Hem ez Şafiî me, zimanê min ne Tirkî ye; hem jî ji ber ku di îbadetxaneya xwe ya xusûsî de me, ez nakevim bin hukmê fetwaya hinek alimên Henîfî ku derbarê ezanê de dane.” Min negotiye, “Ez biryara wan nas nakim!”

   Hem jî temamê hevalên min û beşên Rîsaleyên Nûr şahid in ku ji berê de milliyeta min Îslamiyet e û ez wê wisa bi nav dikim. Min tu wextî terefdariya Kurdîtiyê nekiriye û qîmet nedayê. Ez hertim dibêjim: Ewrûpa dixwaze ku bi fikra milliyetê gelên misliman ji hev biqetîne. Ez jî li ser navê Îslamê, tenê milliyeta Îslamî nas dikim. Min ji hêla Îslamî ve li mijarê mêze kiriye û xwestiye ku wê nexweşiya Ewrûpî derman bikim. Hem jî Pêveka Hucûmatê Sitte di demeke hêrsê de li hember zordestiya bêqanûn ya wan memûrên zalim hatiye nivîsîn. Li hember wan memûran zimanekî tûj hatiye bikaranîn. Yan na, jixwe Rîsaleyên Nûr bi edeba Qur’anê xemiliye, zimanê wê xweş e.

(Müdafaalar: 141-143)

***