Heçî tekoşîna Hz. Hesen û Hz. Huseyn ya li hember Emewiyan e, ew tekoşîna dîn û milliyetê bû. Yanî ji ber ku Emewiyan dewleta Îslamê kirin weke dewleta millî ya Ereban; ango navgîna Îslamî dane paş û girîngî dan navgîna millî. Ji ber vê jî Emewiyan bi du şiklan zirar dan:

   Yek jê: Ew gelên din rencîde kirin, ji xwe dûr kirin.

   Ya din: Ji ber ku esasên rehperestî û milliyetê, edalet û heqqiyê taqîb nakin, zilm çêdibe. Lewra serweriyeke rehperest hevnijadê xwe tercîh dike, edaletê nake.

اَلْاِسْلاَمِيَّةُ جَبَّتِ الْعَصَبِيَّةَ الْجاَهِلِيَّةَ

لاَ فَرْقَ بَيْنَ عَبْدٍ حَبَشِيٍّ و سَيِّدٍ قُرَيْشِيٍّ اِذاَ اَسْلَماَ

   Li gorî van fermanên vebirî mirov nikare navgînên millî bike şûna navgînên dînî. Eger wisa bibe, edalet namîne, heqqaniyet ji holê radibe.

   Loma jî Hz. Huseyn navgîna dînî esas girtiye û bi mafdarî li hember wan mucadele kiriye heta ku şehîd bûye.

   Heke bête gotin: Madem Hz. Huseyn evqas rast û mafdar bû çima bi ser neket? Hem jî çima qedera îlahî û rehmeta Wî ji wê aqûbeta herduyan ya xemgîn re musaede kiriye?

   Bersiv: Terefdarên Hz. Huseyn yên pir nêzîk ne, lê hinekên ku ji gelên din ketibûn nav wan û bi xurûra millî birîndar bûbûn, bi wan re ramana tolhildana li hember gelê Ereb hebû. Loma jî pîşeyê pak û safî yê Hz. Huseyn û hevalên wî lekedar kirin û bûn sebebê têkçûna wan.                                     

(Mektubat: 77)

***