Hem jî di fikra milliyetê de zewqeke nefsanî heye, lezzeteke bixeflet û hêzeke bêoxir hene. Loma jî ji kesên ku niha bi jiyana civakî re elaqedar dibin re nayê gotin, “dev ji fikra milliyetê berde.” Lewra fikra milliyetê du cûre ye:

   Yek jê neyînî ye, bêoxir e, bizirar e. Jiyana xwe li ser daqurtandina kesên ne ji wê bin ava dike, dijmintiya wan dike û hertim hişyar e, li benda firsetan e. Ev cûre sebebê dijmintî û berberiyê ye. Loma jî hedîsa pîroz weha gotiye:

اَلْاِسْلاَمِيَّةُ جَبَّتِ الْعَصَبِيَّةَ الْجاَهِلِيَّةَ

    Qur’ana Kerîm jî weha ferman kiriye:

إِذْ جَعَلَ الَّذِينَ كَفَرُوا فِي قُلُوبِهِمُ الْحَمِيَّةَ حَمِيَّةَ الْجَاهِلِيَّةِ فَأَنزَلَ اللَّهُ سَكِينَتَهُ عَلَى رَسُولِهِ وَعَلَى الْمُؤْمِنِينَ وَأَلْزَمَهُمْ كَلِمَةَ التَّقْوَى وَكَانُوا أَحَقَّ بِهَا وَأَهْلَهَا وَكَانَ اللَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمًا

   Ha ev hedîsa pîroz û ev ayeta kerîm bi awayekî vebirî milliyeta neyînî û fikrê rehperestiyê red dikin. Lewra milliyeta Îslamê ku erênî û pîroz e, nahêle ku pêdivî bi ya neyînî çêbibe.

   Belê, gelo kîjan millet heye ku sê sed û pêncî milyon e û kîjan ramana rehperestiyê heye ku di şûna Îslamiyetê de ewqas mirovan ji xwediyê wê ramanê re bike birayên ebedî!?

(Mektubat: 429-430)

***