di tenkîdê de zêde çûne û ji hinek hedîsên sehîh re jî gotine mewdû‘. Lê maneya her tiştê mewdû‘ ne şaş e, tenê maneya wê ew e ku “ne gotina Pêxember e.”
(Mektubat: 129)
***
Bingeha Şeşan: Hal û sifetên Resûlê Ekrem (e.s.w.) bi siyer û dîrokê hatine ravekirin. Lê ev hal û wesfên wî bi piranî beşerbûn/mirovbûna wî nîşan didin. Ya rast ew e ku şexsê wî yê manewî û taybetmendiyên pîroz yên wî zatê mubarek ewqas bala û nûranî ne ku di kîtabên siyer û tarîxê de bi temamî nayêne tarîfkirin. Çimkî li gorî destûra
اَلسَّبَبُ كَالْفَاعِلِ
heta niha jî her roj bi qasî temamê amelên salih yên ummeta wî, xêr li deftera pak ya amelê wî têne zêdekirin. Ew bi qabiliyeteke bêdawî û bi awayekî bêsînor bûye mezherê Rehmeta Xweda ya bêhed û bêhesab. Herroj duayên ummeta wî yên bêhejmar jê re diçin. Pesn û wesfên wî zatê pak ji hêla mirovan ve bi awayekî bêqusûr ku layiqê wî be, di kîtabên siyer û tarîxê de bi cih nabin. Çimkî ew Zat; encama kaînatê, berê wê yê herî xweş, hezkirî û tercumanê Xwedê ye.
Bo mînak: Li hêlekê di Cenga Bedrê de Hz. Cebraîl* û Mîkaîl* weke du muhafizên yawer li cem wî zatê pak in; 2 li hêla din ew di sûkê de bi bedewiyekî ereb re nîqaşê li ser firotina hespekî dike. Şahidê vê bûyerê jî Huzeyme tenê ye ku nikare bi temamî rewşa tevgerên wî bîne ziman. 3
Loma jî ji bo ku mirov şaşiyê neke, divê mirov di nav wan wesfên beşerî de, serê xwe rabike, çavê xwe veke û li mahiyeta wî ya heqîqî, li mertebeya pêxemberiyê binere. Qîmetê rastîn yê wî Pêxemberê pak û nûranî li wir e.
