Gelî bira û xebatkarên di xizmeta Qur’anê de!

   Ji casûsên hîleker yên ehlê dinyayê, propagandakerên ehlê jirêketinê û şagirtên şeytan yên ku ji hêla hezkirina meqam ve nêzîkî we dibin re weha bibêjin:

   Berî her tiştî; rizaya Xwedê, îltîfata Rehmanî û qebûla Rebbanî meqamekî wisa ye ku elaqe û ecibandina mirovan li ber wê mîna zerreyekê ye. Eger hezkirin û ecibandina Rehmanî hebe bes e. Hezkirin û pesindayina mirovan eger eks û siya hezkirin û pesindayina Xwedê be hingê meqbûl e. Yan na, ne hêja ye ku mirov bixwaze. Lewra li ber deriyê gorê vedimire, pênc pere jî nake.

(Mektubat: 556-557)

***

   Hissa Tirsê

   Hissek ji yên herî girîng û bingehîn hissa tirsê ye. Zalimên hîleker ji vê hêla tirsê pir îstîfade dikin; tirsonekan pê hefsar dikin. Casûsên ehlê dinyayê û propagandakerên ehlê jirêketinê jî, ji vî aliyê zeîf yê amê bi taybetî jî ji yê aliman pir îstîfade dikin; wan ditirsînin, şik û gumanên wan zêde dikin.

   Mesela çawa mirovekî hîleker ji bo ku mirovekî li serê ban bike xeterê, tiştekî ku di çavê wî de bi zirar xweya dike nîşanî wî dide, şik gumanên wî tehrîk dike, wî dehf dide, tîne keviya ban û ew mirov ser serkî dikeve, stûyê wî dişike; eynî wisa ehlê jirêketinê jî bi wan tirsên ku qet ne girîng in pir tiştên girîng bi mirovan didin fedakirin. Heta ew mirov êdî ji bo ku mêşek jî wan gez neke direvin, lê dikevin devê mar.

   Wextekê -rehma Xwedê lê be- zatekî muhîm ditirsiya ku li qeyikê siwar bibe. Êvarekê ez û wî em li Stenbolê hatin ber pirê. Divabû em li qeyikê siwar bibin. Erebe tune. Em mecbûr in herin Sultan Eyyûbê. Min israr kir.

   Wî got: “Ez ditirsim; belkî em bixeniqin.”

   Min jê re got: “Li gorî texmîna te di vî xirîncî de çend qeyik hene?”