Qetiya sila rehmê ji nav çîna jêr û jor

   Dengê tolhildanê hat, ji jêrê li hawîrdor

   Çavnebarî waweyla, axînên rik û kînê

   Dixwaze bi vî rengî ew heyfa xwe hilînê

   Yê din xwe mezin dike, cihê wî li çîna jor

   Feqîr piçûk dibîne, ew têr e bi zilm û zor

   Bo çîna jêr lazim e Îtaet û hezkirin

   Hurmet digel îmtîsal divê ev deng jê werin

   Bo ya jor jî merhemet digel îhsan û şefqet

   Divê ev sewt ji wan bêt, ev e ji bo wan babet

   Ger mirov vê dixwazin divê bidin zikayê

   Xwe dûr kin ji heraman bikin terka ribayê

   Edaleta Qur’anê li ber derê dinyayê

   Îqaz û hişyar dike, dibêje bo ribayê:

   “Vegere wê de here, maf bo te qet tune ye

   Derbasbûna j’vî derî li te ew qedxe ye“

   Guhdar nekir mirovan loma şeqamek xwarin

   Divê dev jê berbidin hê yeka din nexwarin

(İçtimaî Dersler, Lemaat: 399-400) 

***