Heke tu ji axreta xwe hez dikî, ha ji te re xezîneyeke girîng; xizmeta wan bike, rizaya wan bistîne. Eger tu ji dinyaya xwe hez bikî, dîsa wan razî bike da ku bi saya wan jiyana te rihet bibe, rizqê te fireh bibe. Eger tu herduyan jî nekî; hebûna wan li te giran were, tu mirina wan bixwazî û wî dilê wan î nazik bişkînî tu yê bibî mezherê sirra vê ayetê: 

خَسِرَ الدُّنْياَ وَالْاَخِرَةَ

   Eger tu rehma Rehman dixwazî, tu jî rehmê li emanetê Wî yê ku li mala te ye bike.

   Birayekî min î axretî yê bi navê Mustefa Çavuş hebû. Min didît ku hem di dînê xwe de û hem jî di dinyaya xwe de serkeftî ye, lê min sebebê wê nedizanî. Paşî min fêhm kir ku sebebê serkeftina wî ew e ku mafê dêwbavên xwe fêhm kiriye û ew heqê wan tam bi cih aniye. Ji ber wê jî rehmet û rihetî dîtiye. Înşaellah wî axreta xwe jî tamîr kiriye. Kesê ku bixwaze bextewar bibe, divê bişibihe wî.

(Lem’alar: 376-379)

***

   Sileyê Rehmê û Faîz

وَيَقْطَعُونَ مَا أَمَرَ اللَّهُ بِهِ أَن يُوصَلَ

   Ev emrê di vê hevokê de du cûre ye:

   Yek jê emrê şer‘î ye: Sileya rehmê ye ku ji ziyaretkirina eqreba û bawermendan re tê gotin. Ev cûre ziyaretkirin hatiye fermankirin.

   Yê din jî emrê tekwînî ye; ango li gorî qanûnên fitrî û adetê Xwedê xîtabî xwezaya mirovan dike. Mesela eger zanîn hatibe dayin, li gorî qanûnên Xwedê manen amelkirina pê tê emirkirin. Her bi vî rengî, ku bihişbûn hatibe dayin, hînbûn; ku qabiliyet hatibedayin, zeka; ku aqil hatibe dayin, naskirina Xwedê; ku hêz hatibe dayin, xebat; û ku cesaret hatibe dayin, cîhad tê emirkirin.