Belengazekî bi weswese û hessas ku bi hinekên bêdîn re axivîbû, derbarê xêr û bereketa Cewşenulkebîra navdar ya duaya Pêxemberî de hedîseke ji aqil der dîtiye, ketiye gumanê. Gotiye: “Rawî ji îmamên Ehlê Beytê ye. Lê di vir de mubalexeyeke bêhesab xweya dike. Mesela dibêje, ‘Xêra vê duayê bi qasî ya Qur’anê tê dayin. Melaîketên mezin yên li ezmanan, çi dema wî duakarî dibînin, ji kursiyên xwe dadikevin û bi nefspiçûkiyeke mezin jê re hurmet dikin.’ Ev jî ne li gorî pîvanên mentiqê û aqil e.” Bi vî şiklî wî hawara xwe gihande Rîsaleyên Nûr. Min jî bersiva wî bi awayekî qet‘î û tam jî li gorî aqil û hikmetê ji Qur’anê, Cewşenê û Rîsaleyên Nûr da. Ezê ji we re kurtebêjiyeke piçûk bibêjim. Min jê re got:

   Ya Pêşîn: Di Şaxa Sêyemîn ya Peyva Bîst û Çaran de deh heb “usûl” hene, şubheyên weha bi temamî ji kokê radikin. Lê binêre, bersiva xwe bistîne.

   Ya Duduyan: Ew Zatê Ehmedî ku herroj bi qasî amelên temamê ummeta wî xêr jê re diçin û ji bextewariya wan re dibe alîkar... Ewê ku bûye mezherê navê Xwedê yê herî mezin û dendika kaînatê ya eslî ye... Ewê ku fêkiyê kaînatê yê herî mukemmel û herî berfireh e... Wî zatî mertebeya mezin ya wê duayê derbarê xwe de dîtiye. Wî ji Cebraîl eleyhîsselamê ku xeber daye wî bihîstiye. Wî kesên din jî bi xwe re qiyas kirine, yan jî hatine qiyaskirin. Naxwe ew xêra fewqelade û gelekî ecêb ji welîtiya mezin ya Zatê Ehmedî (e.s.w.) çêbûye. Ev dua ne umûmî û giştî ye, belkî di mahiyeta vê duayê de qîmetekî weha mezin heye. Ji kesên ku bidin pey wî zatê mezherê navê Xwedê yê herî mezin re jî xêreke weha mumkin e. Lê şertên wê yên pir girîng hene, xwendin tenê têrê nake. Yan na, yê ev dua ahenga di navbera ehkaman de xira bike, bikeve dereceya ferzan.