Ji ber ku di vê demê de xirabî û tevgerên neyînî zêde bûne, tişta herî baş ku mirov pê li hember wan derkeve teqwa ye. Kesê ku ferzan bike û gunehên mezin neke xilas dibe. Pir hindik hatiye dîtin ku amelê salih bi îxlasê, weha di nav gunehên mezin de evqasî muweffeq bûye.

   Hem jî di şert û mercên weha giran de amelê salih hindik be jî pir e.

   Jixwe di teqwayê de jî cûreyekî amelê salih heye. Lewra terka tiştekî heram wacib e. Kirina tiştekî wacib bi qasî kirina gelek sunnetan xêra xwe heye. Di demên ku bi hezaran guneh êrîş dikin de xwedûrkirineke ji wan, xwedûrkirina ji hezarê gunehan e. Di terkkirina sed gunehî de, mirov sed wacibî tîne cih. Ev xala girîng amelekî salih yê pir girîng e ku mirov bi navê teqwayê xwe ji gunehan dûr dike û bi nekirina gunehan amelekî salih yê girîng bi cih tîne.

   Di vê demê de wezîfeya şagirtên Rîsaleyên Nûr ya herî girîng ew e ku li hember xirabî û gunehan teqwayê esas bigirin. Madem di vî şêweyê niha yê jiyana civakî de, her deqîqe sed guneh êrîşî însan dikin; helbet teqwa û niyeta xwejêdûrkirina ji gunehan dikevin hukmê sed amelê salih. Malûm e; xirabiya ku mirovek rojekê di qesrekê de dike, bîst mirov di bîst rojan de nikarin wê tamîr bikin. Di demeke weha de ku divê mirov li hember xirabiya kesekî bi bîst mirovan bixebite; sazker û avakerekî weke Rîsaleyên Nûr ku li hember hezarê xirabkaran bi xebat û berxwedana xwe ewqas bandûrê dike, tiştekî pir xarîqe ye, nedîtî ye. Eger ev herdu hêzên li hember hev di eynî sewiyeyê de bûna, yê di tamîra Rîsaleyên Nûr de serkeftinên mu‘cîzewarî û pêşketinên mezin bihatane dîtin.

(Kastamonu Lahikası: 118)

***

   Ji ber ku teqwa wan tebeqeyên navbuhurî dixwaze, şamilî ser hemî cûreyê teqwayê û mertebeyên wê jî dibe. Mesela, teqwaya/xweparastina ji şirkê, xweparastina ji gunehên mezin,