Bawer bikin, eger min bizaniba dema ku hûn xwe ji min dûr bikin, hûnê xilas bibin; minê destûr daba ku hûn min piçûk bixînin, xîbeta min bikin û îxanetê jî li min bikin. Û minê li we helal jî bikira. Lê ew hêza ku dixwaze me bipelçiqîne, we nas dike, nayê xapandin. Yê ji zeîfî û xwedûrkirina we cesaretê bistîne û pirtir we bipelçiqîne. Ji ber ku pîşeyê me dostanî û biratî ye, ji hêla şexsiyet û ezîtiyê ve reqabet çênabe. Divê hûn ne li kêmasiyên bêçareyekî mîna min pirqusûr û lawaz; lê li çêyî û fezîletên Rîsaleyên Nûr binêrin.

   Şîreta me ya pêşîn û paşîn: Yekîtiya xwe biparêzin, xwe ji ezîtiyê dûr bikin, dijberiyê bi hev re nekin, hêmin bin û bi îhtiyat bin.

(Şualar: 384)

***

   Sebebê ku ez ewqas pir girîngiyê didim desthevgirtina we, ne tenê menfaeta me û Rîsaleyên Nûr e. Ev desthevgirtin ji ehlê ewam re jî -ku ne di daîreya îmana tehqîqî de ne û muhtacê xwesipartina desthevgirtinê û rastiyên bêguman yên cemaetekê ne-, li hember bizavên jirêketinê cihekî zexm û asê ye. Ew cih xira nabe, naxape û naxapîne, ji wan re rêber û delîl e. Loma jî kesê ku desthevgirtina we ya zexm bibîne, yê qenaet bîne ku heqîqetek heye ji tu tiştî re nayê fedakirin, li hember ehlê jirêketinê serê xwe natewîne, têk naçe. Bi vî şiklî kesê ku we dibîne, îmana wî û hêza wî ya manewî bi quwwet dibin, li pey ehlê dinyayê naçe û ji sefahetê xilas dibe.

(Şualar: 397-398)

***

   Alîhevkirin

   Destûra hevkariyê yek ji destûrên qencî û kerema Xaliqê Kerîm e û ev destûr li her deverên kaînatê bi îtaetkarî dixebite. Li gorî vê destûrê giya û şînayî alîkariya heywanan dikin, heywan jî di xizmeta mirovan de ne. Lê te ew nazî û cîlweyên dilovanî û qencîkar yên wê qanûna giştî weke nîqaş fêhm kirine û bi awayekî ehmeqane gotiye, “jiyan tekoşîn e.”