Eynî bi wî şiklî jî li cem ehlê heqîqetê çêbûye û hatiye dîtin ku di karên axretî de mirov bi sirra îxlasê şirîkatiyê bike, li gorî sirra biratiyê bi destê hev bigire û bi hikmeta yekîtiyê hevkariyê bike, temamê wê tişta ku ji wê hevkariyê çêdibe û temamê wê nûrê -bêyî ku kêm bibe- li deftera amelê her yekî ji wan tê nivîsîn. Pirbûna rehma Xwedê, qencî û kerema Îlahî wisa dixwazin.

(Lem’alar: 240)

***

   Birayên hêja, çendîn cihê we teng be jî, dilê we fireh e, guh nade wê zehmetiyê. Hem jî li gorî vir cihê we serbesttir e. Bizanibin, hêza me ya bingehîn û tişta ku em pişta xwe didinê desthevgirtin e. Eman bi hêrsbûna ku ji van musîbetan çêdibe li qusûrên hev nenêrin. Şîkayetên mîna, “Eger weha nebûba, wisa nedibû” ku mîna îtîraza li qismet û qederê ne, ji hev nekin û ji hev nexeyidin. Min fêhm kir ku tu çareya me tune em ji êrîşên van xilas bibin. Me çi jî bikira dîsa yê êrîşî me bikirana. Divê em jî li hember van êrîşan bi qeza û qedera Xwedê razî bibin, şukrê wî bikin û sebir bikin heta ku alîkariya Xwedê bi hewara me ve were. Divê em bixebitin ku di vî zemanê kin de, bi îbadetên hindik em xêrên pir mezin bi dest bixin.

   Ez gelek silavan li biraderên li wir dikim û ji silametiya wan re dua dikim.

(Şualar: 380-381)

***

   We bi zimanê hal got: “Ji bo ku em ji vê musîbetê xilas bibin, em çi bikin?”

   Tiştekî weha hate dilê min:

   Bi yekîtiyeke zexm bi destên hev bigirin û milên xwe bidin hev. Eger wisa nebe, hûnê ji hev bitirsin, xwe ji min dûr bikin û Rîsaleyên Nûr înkar bikin. Eger desthevgirtina we tunebe, hûnê melaqiyê ji wê hêza ku dixwaze me bipelçiqîne re bikin ku bi vî awayî li vir û Eskîşehîrê zirareke girîng dabû birayên me yên masûm.