Lê niha êdî rê vebûye ku hezarên filozof, alim, memûrên mezin, karmendên dozgehê û parlamenter bi diqqet û baldarî bixwînin. Ew mirov çiqas bêdîn, birik û îtirazker be jî, nikare li hember delîlên eşkere yên Rîsaleyên Nûr bêqeyd bimîne. [Qet nebe] ji kufra mutleq dikeve kufra bi guman; ango hinekî jê îstîfade dike.

(Şualar: 412)

***

   Birayên ezîz,

   Vê sibehê, di dema tesbîhatan de, gunehê min bi Hafiz Tevfik* hat. Hate bîra min ku ev du car in zehmetiyê dikişîne. Ji nişka ve hate bîra min: Wî pîroz bike. Wî dixwest bi tevdîreke bêfeyde xwe ji wê para mezin ya meqamê girîng yê Rîsaleyên Nûr hinekî vekişîne. Lê mezinbûn û pîrozbûna xizmetê kirin ku careke din gihat wê para mezin û xêra giranbiha. Divê mirov sebeb aciziyeke hindik û zehmetiyeke piçûk ji şerefeke manewî ya bi vî rengî bêpar nemîne.

   Belê, birayên hêja!

   Her tişt derbas dibe û eger tişta derbasbûyî keyf û lezzet be, li boşê derbas dibe li şûna xwe hesretê dihêle. Lê eger tişta derbasbûyî zehmetî û acizî be, ji bo dinya û axretê, ji bo xizmeteke weha pîroz feydeyên wê yên wisa bi lezzet hene ku ew zehmetî li ber wan feydeyan dibe tune. Yekî tenê ne tê de, wekî din di nav we de yê herî extiyar û yê ku herî pir bela têne serê wî ez im. Bawer bikin ku bi sebreke tam, bi şukir û tehemmulê ez ji rewşa xwe memnûn im. Şukirkirina di dema musîbetê de ji bo bidestxistina xêra wê û feydeyên wê yên dinya û axretê ye.

(Şualar: 367)

***

   Em li gorî mezinbûn û girîngiya xizmeta we, li gorî hêz û şeytaniya dijminan mecbûr in ku miqate bin û bi îhtiyat bin.

(Kastamonu Lahikası: 114)

***