3. Taybetmendiyên ku divê bi şagirtên Rîsaleyên Nûr re hebin:

   Îxlas

   Mirov bi îxlasê rizaya Xwedê bi dest dixe, ne bi pirbûna peyrewan û ne jî bi serkeftina mezin. Ew herdu karê Xwedê ne, loma jî mirov wan naxwaze, ew têne dayin. Belê, carna peyveke tenê jî dibe wesîleya xilasiyê û mirov digihîne rizaya Xwedê. Divê mirov çiqasbûnê ewqas girîng nebîne, lewra carna îrşada mirovekî tenê jî, bi qasî îrşada hezar mirovan rizaya Xwedê bi dest dixe.

   Hem jî îxlas û heqperestî ew in ku mirov terefdariya îstîfadeya mislimanan bike, kî feydê dide wan ne muhîm e. Ew baweriya ku dibêje, “Bila ji min dersê bistînin da ku ez xêran bi dest bixim” hîleyeke nefsê û enaniyetê/ezîtiyê ye.

(Lem’alar: 224)

***

   Ey birayên min yên axretê, hevalên min yên xizmeta Qur’anê! Hûn dizanin û bizanibin ku:

   Li vê dinyayê bi taybetî jî di xizmeta axretî de îxlas esaseke herî girîng, hêzeke herî mezin û şefaeterekî herî meqbûl e. Herweha ew cihê herî bi ewle ye ku mirov xwe dispêriyê. Îxlas rêya herî kin ku mirov digihîne rastiyê ye, duayê manewî yê herî meqbûl e; wesîleyeke bi keramet e ku mirov digihîne mirad û meqsedan; taybetmendiya herî bala, evdîtiya herî pak û safî ye.

   Madem mîna ku hate gotin di îxlasê de gelek nûr û taybetmendiyên bi bandûr hene; madem di vî wextê xirab de, li hember dijminên dijwar û di bin vê zor û zexta giran de û di nav êrîşên bid‘et û jirêketinê de em pir zeîf in, nekar û bêquwwet in, lê digel vê jî Xwedê bi qencî û kerema xwe barekî mezin, giran û giştî,