Bedîuzzeman Seîd Nûrsî jî weke selefên xwe, barê nûkirina dîn daye ser milê xwe û di wê rêya ronî de çûye. Di hedîsê de jî hatiye rîwayetkirin: “Bêguman Ellah Teala di serê her sedsalê de nûkerekî ji vê ummetê re dişîne ku dînê mirovan ji wan re nû dike.”

   Piştî ku deriyê pêxemberiyê tê girtin, nûkerên ku warisên pêxemberiyê ne, di wê rê de diçin û li gorî şert û mercên sedsala xwe, dînê Îslamê bi ravekirin û şîrovekirinê nû dikin. Îcar Bedîuzzemanê ku di zincîra zêr ya dîroka tefekkura Îslamê de xelekeke hevdem e, ji mirovan re rêyeke herî kin, herî tekûz û ji gişan bi silamettir ji Qur’an û Sunnetê derxistiye. Ew jî ev e: Îmana teqlîdî ku li hember bahoza bid‘etan û êrîşên ehlê kufrê zû têk diçe, bi hêz dike, dike îmana tehqîqî ku êdî li hember tu êrîşan têk naçe. Bi vî awayî ew dilopên nûrê ku ji Qur’an û Sunnetê çêdibin, ji birînên manewî yên mislimanên vê sedsalê re dibin merhem û weke tilsimekê wan derman dikin.

   Rêbera Xizmetê ji berhemên Bedîuzzeman yên herdu deman; Seîdê Berê û Seîdê Nû hatiye girtin û prensîbên bingehîn yên bîrûbawerî û metoda Rîsaleyên Nûr di xwe de digire. Ev prensîb ne tenê teorîk in, xwe disipêrin tecrubê ku di pêvajoyên cihê yên jiyanê de qewimîne.

   Helbet rewşa mirovan ya siyasî, çandî, rûhî û awayê jiyana wan ji hev cihê ne. Bedîuzzeman jî di jiyana xwe ya nêzîkî sed salî de ev cihêrengî temaşe kiriye û bi hessasiyeta zêrkerekî modeleke xizmetê ava kiriye. Wî bi tecrubeyeke dewlemend û têgihiştineke kûr temamê pîşe û bîrûbaweriyên Îslamê li ber çavan girtine û bi şiklekî hemêzker li şagirtên Rîsaleyên Nûr şîret kirine ku bi îxlas, sedaqet û fedakariyeke di dereceya herî bilind de li van prensîbên ku ji Qur’an û Sunnetê derxistine xwedî derkevin.

***