Zanîngeha Ezherê li Afrîkayê medreseyeke giştî ye. Çawa ku Asya ji Afrîkayê mezintir e, eynî wisa lazim e unîversîteyeke îslamî û ji ya Ezherê jî mezintir li Asyayê ava bibe da ku ew neteweperestiya neyînî gelên misliman; yên Erebistan, Hindistan, Îran, Kafkasya, Turkistan û Kurdistanê xira neke. Da ku bibe wesîleya belavkirina milletperweriya Îslamî ya erênî, pîroz û heqîqî. Prensîba vê milletperweriyê qanûna bingehîn ya Qur’anê ye ku dibêje;

اِنَّماَ الْمُؤْمِنُونَ اِخْوَةٌ

   Hem jî da ku zanista felsefê û ilmên dînî li hev werin û şaristaniya Ewrûpayê jî bi rastiyên Îslamê re aşîtiyeke tam çêbike.

   Çawa ku ev tam pêncî û pênc sal in ez ji bo rastiyên Rîsaleyên Nûr xebitîme, eynî wisa ji bo avakirina zanîngeheke bi maneya Medresetu’z-Zehrayê jî xebitîme. Ji bo ku li Enadolê ehlê mektebê û ehlê medresê îttîfaqekê çêbikin û alîkariya hev bikin ev pêncî û pênc sal in ez dixebitim ku li wilayetên şerqê -ku navenda Erebistan, Îran, Kafkasyayê û Turkistanê ne- unîversîteyeke di uslûba zanîngeha Ezherê de were avakirin ku hem mekteb hem jî medrese be.

   Pêşî -Xwedê rehma xwe lê bike- Sultan Reşad qîmetê vê projeyê zanî û tenê ji bo çêkirina avahiya wê bîst hezar lîrayên zêr dan. Piştî ku ji esîrbûna xwe ya Şerê Cîhanê yê Pêşîn vegeriyam, li Enqerayê ji 200 parlamenteran 163yan bi îmzeya xwe dayina 150 hezar lîrayî -wê demê qîmetê pere hebû- qebûl kirin. Mustefa Kemal jî di nav wan de bû. Naxwe hê wê demê wan bi pereyê îro nêzîkî pênc milyonan ji avakirina Medresetu’z-Zehrayê re veqetandin û berî her tiştî qîmet dane avakirina unîversîteyeke weha hêja. Hetta, hinek ji parlamenterên ku dîn bala wan nedikişand, terefdarê rojavayîbûnê û qutbûna ji orf û adetan bûn jî îmze kirin. Tenê yekî-duduyan ji wan gotin: “Em niha ji zanîna orf û adetan û zanînên dînî pirtir muhtacê rojavayîbûnê û şaristaniyê ne.” Min jî bersiva wan weha da: