Pêdiviya Medresetu’z-Zehrayê û Avakirina wê
Berî niha bi şêst û pênc salan waliyekî ji min re rojnameyek xwend. Li gorî wê nûçeyê wezîrekî bêdîn yê koloniyê/mêtingehê Qur’an kiriye destê xwe û konferansek daye, gotiye: “Heta ku ev di destê mislimanan de be, em bi temamî li ser wan nabin hakim û nikarin wan di bin hakimiyeta xwe de bigirin. Yan divê em Qur’anê bidin rawestandin, yan jî divê em mislimanan jê sar bikin.”
Ha bi van herdu fikran du komîteyên dijwar yên fesadê xebitîne ku zirarê bidin vî milletê bêçare, fedakar, masûm û hemiyetperwer. Min jî berî şêst û pênc salan li hember vê fikra han ji Qur’ana Hekîm alîkarî xwest. Li ser zanîngeheke Îslamî û pir mezin ku mirov bi rêyeke kin zû bigihîne heqîqetê fikirîm. Di encamê de min du wesîle dîtin ku ev şêst û pênc sal in axreta me muhafeze dikin. Weke fêkiyekî wê xebatê jiyana me ya dinyayê jî ji zordariya mutleq diparêzin. Ew herdu wesîle di navbera milletên misliman de biratiyê belav dikin û nahêlin ku mirov li hember jirêketinê têkbiçe.
Wesîleya Pêşîn: Wesîleya pêşîn Rîsaleyên Nûr e ku di halê mezlûmiyet û bêîmkaniyeke bêmînak de hatiye nivîsîn, lê digel vê jî niha li piraniya welatên alema Îslamê, li Ewrûpa û Amerîkayê jî tesîra xwe nîşan daye û li hember derbçêkeran û felsefeya bêdîn bi ser ketiye. Ev sî sal in ku li hember fikrên dehşetdar yên materyalîst û xwezaperestan bi awayekî serkeftî têdikoşe. Tu dadgeh û pisporan jî tu qusûr jê re çênekirine. Bêguman ev hemî delîl in ku Rîsaleyên Nûr bi hêza îmanê biratiya dînî di nav xelkê de belav dike û hertim ji bo wê dixebite. Înşeallah zatên weke we ku mifteya biratiya Îslamî dîtine, wê di demekê de spehîtiya vê mu‘cîzeya Qur’anê bigihînin alema Îslamê.
Wesîleya Duduyan: Berî niha bi şêst û pênc salan min dixwest ez herim zanîngeha Ezherê. Min digot, medreseyeke alema Îslamê ye, loma jî min niyet kiribû ku li wê medreseya mubarek dersekê bistînim. Lê nebû qismet. Rebbê Alemê bi rehma xwe fikrekî weha da min:
