Li gorî nameya ku ji Diyarbekir ji min re hatî nivîsiye, tevî yên derdora Diyarbekir, li Rojhilat nêzîkî dused heb dersaxneyên Nûrê vebûne. Dibêjin ku li Diyarbekir çar-pênc heb dersxaneyên jinan jî hene. Înşaellah ev elameta xêreke mezin e.
Seydayê me dersxaneya pêşîn, ya Rîsaleyên Nûr -ku li Barlayê 9 salan tê de mabû- ew Medreseya Nûriye, xaniyê wî yê ku sîsika Medresetu’z-Zehraya bi qasî çar bajaran fireh, ji Rîsaleyên Nûr re weqif kiribû. Li pey vê jî niha hem li Ispartayê, li qeza û gundên derdora wê, hem jî li Rojhilat dersxaneyên Nûrê vedibin.
Bi vî awayî kesên ku Rîsaleyên Nûr di wan dersxaneyan de bixwînin û bidin xwendin, xwe pê mijûl bikin, digihin şerefa şagirtên ilmê. Şagirtên ilmê jî, gelek muctehidan beyan kirine ku hereketên wan yên normal, hetta xewa wan jî di hukmê îbadet de ye.
(Emirdağ Lahikası: 534)
***
Rojnameya ed-Dîfa ku li Bexdayê derdikeve, weha qala şagirtên Rîsaleyên Nûr dike:
“Têkiliya şagirtên Rîsaleyên Nûr yên ku li Tirkiyê ne bi komeleya Îxwanu’l-Muslimîn* re çi ye, çawa ye? Ferqa wan çi ye? Gelo şagirtên Rîsaleyên Nûr yên li Tirkiyê jî komeleyeke serbixwe ne û mîna Îxwanu’l-Muslimîn li Misrê û li welatên Ereban ji bo yekîtiya îslamê dixebitin? Ma ew jî ji wan in?”
Ez jî weke bersiv dibêjim:
Gerçî armanca şagirtên Rîsaleyên Nûr û komeleya Îxwanu’l-Muslimîn xizmeta rastiyên Qur’anî û îmanî ye. Herdu jî di çarçeveya yekîtiya Îslamê de ji bo bextewariya mislimanan ya dinya û axretê dixebitin û xizmetê dikin. Lê ji pênc-şeş hêlan ve ferqa şagirtên Rîsaleyên Nûr heye:
