Hem jî vî zemanî xizmeta îmanê wezîfeya herî girîng e. Li gorî “çawabûn”ê qîmeta “çiqasbûn”ê hindik e. Alema siyaseta guherbar û muweqqet, li gorî xizmeta îmanê ya daîmî û sabit bêqîmet e û nabe pîvan û navend jî. Madem weha ye, naxwe divê em qenaeta xwe bînin ku Xwedê di daîreya talîmatên Rîsaleyên Nûr de, ew meqamên xizmetê yên bi bereket dane me. Şûna ku mirov ji adetê der husn-u zennê bike û bi zêdekirinê meqamên alî bide tiştan; bila mirov pir û pir rast be û sebatê bike. Têkiliyên xwe û îxlasa xwe pir zêde bike. Divê em di wir de bi pêş ve herin.
(Kastamonu Lahikası: 84)
***
(Hişyarkirineke derbarê serdanê de ye, destûrekê rava dike.)
Bila bête zanîn, kesên ku têne serdana me, yan ji bo jiyana dinyayê tên ku ew derî jixwe girtî ye. Yan jî ji bo jiyana axretê tên, li wir jî du derî hene: Yan bi niyeta ku şexsê min mubarek e û xwediyê meqaman e tên; lê ew derî jî girtî ye. Lewra ez xwe naecibînim û kesê ku min di‘ecibînin jî naecibînim. Hezar carî şukir ji Xwedê re ku şexsê min bi min nedaye ecibandin. Yan jî ew kes bi niyeta ku ez sirf dellalê/vexwênerê Qur’ana Hekîm im têne cem min. Kesên ku di vî derî de têne cem min ez wan li ser ser û çavên xwe qebûl dikim. Ev jî bi sê şiklan dibe: Yan dibe dost, yan bira, yan jî şagirt.
Taybetmendî û şertê dostaniyê ev e: Divê bi şiklekî ciddî bibe terefdarê Sozlerê [Koma Gotinan] û xizmeta me ya ronahiya rastiyên Qur’anê. Û divê ji neheqiyê re, ji bid‘etan û ji jirêketinê re qelben nebe terefdar û ji xwe re bixebite ku ji tiştên baş sûdê werbigire.
Taybetmendî û şertê biratiyê jî ev e: Divê bi rastî li belavkirina Sozleran bixebite, pênc ferz nimêjên xwe eda bike û xwe ji her heft gunehên mezin 1 dûr bike.
