bûn, îstîbdad, bi wê qeweta xwe ya bidehşet, nekarî li hember wan xwe ragre; parçe bû. A niha qeweta îstîbdadê, ji hezarî daket yekê; îca bi hişyarbûn û bi zanînê, tijekirina zêhnan, ji yekê derket hezarî.

   P- Digel ku îstîbdad ev çend xirab e, çima her kesî, bi awayekî ji awayan ew dixwest?

   B- Tê de lezzeta bêyom a Fir’ewnbûnê û zordestî û heweskirina Nemrûdî hebû!

   P- Ka vêga gelek tiştên ku li xîlafa şerîetê ne tên kirin?

   B- Bi min, tiştên ku muxalifê heqîqeta şerî’etê ne, muxalifê Meşrûtiyetê ne jî. Yan gunehên wan in, yan jî ji bo hin zerûretan e, ferz bikin,bila ev siyaset muxalif be, dîsan ne hewceyê telaşê ye. Lewra tenê yek qismekî aliyê şerî’eta ronak û pak ku bi siyasetê ve eleqedar e, ji hezarîyek e. Bi îhmalkirina wî qismî, şerî’et nayê îhmalkirin.

   Erê, neçûna di rêya fermanên dîn de, înkar nîn e. Hem jî, ew Îslamiyên ku pazdeh caran ji Îslamiyên ku tabiê Dewleta Osmanî ne, zaftir hene ku sirf di bin siyaseta biyaniyan de ne, zerar nagihîje dînê wan,ka li ku ma ku di bin siyaseta vê hikûmatê de zerar bigihîje dînê me,îca ev ku bi xwe Îslam e, milletê wê yê serdest Îslam û siyaseta wê ya Qanûna Esasî jî ev rêgez e; dînê vê dewletê, dînê Îslamê ye. Berevaniya ji vî asasî re, wezîfeya me ye. Ji ber ku haveyna heyata gelê me ye.

   P- Nexwe ji niha şûn de jî, dê hikûmat ji dîn û Îslamiyetê re xizmetê bike gelo?

   B- Hayhay! Helbet, hin bêdînên bêaqil ne tê de, hedefê sereke yê hikûmatê -welew bi dizî û dûr be jî-. Ew e ku sê sed milyonî bixe wekhebûnekê û wê zincîra nûranî ya Îslamiyetê parastiye. Lewra ciyê piştgiriyê û hawarxwestinê, tenê ew e. Dilopên baranê, biriqokên nûrê her ku belawela û ji hev dûr bimînin, zû ziwa dibin û ditefin; lê belê ji bo netefin û mehf nebin, Cenabê Feyyazê Mutleq, bi fermanên 

لَا تَتَفَرَّقُوا

û

لَا تَقْنَطُوا

  yê, ji aliyê ezelê ve bang dike. Belê, ji şeş aliyan ve newaya

لَا تَقْنَطُوا

 coş û xirûş dike.