Îbnul-Fârid: (1181-1235 Şairek tasawûfê yê meşhûr e. Li kahîre têdinê û li wir wefat dike. Berhemek wî yê bi navê “dîwan” heye. Biqesîdeya xwe yê bi navê “Nazmü’s-Süluk” meşhûr e. di vî qesîdeyaxwe de hezkirina xwe ya ji pexember (s.) re anîye ziman.Îmam Huseyn: Bkz. Huseyn (r.a)Îmamê Elî: Bnh. Alî (r.a.)Îmamê Ezam: Bnh. Ebu Hanîfe.Îmamê Malik: (711-795) Melayê mezhebê malîkî ye. Kunya wî EbûAbdûllah e. Îmam Malîk ji tebeyê tabiîn e. Dersa perwerdehîyê ji îmamCafer hildaye. Îmam Şafî û Îmam Ahmed bîn henbel jî ji Îmam Malikders girtine. Kitêba wî yê herî meşhûr Mûvatta ye.Îmamê Rebbanî: (1563-1624)li Hîndîstan li bajarê Serhendê têdunayê. Navê wî yê esasî Ahmed b. Abdullehad e. ji ber ku bi taqûma hîcrî di serê hezar sala duyem da dest bi xebatên tecdîtê dike ji reMuceddîtê elfî sanî jî tê gotin. Navek wî yê din jî Ahmedê Farûkî ye. Didema wî de nava akîde ya îslamê de xurafe hebûn. Bi pirayî jî ew xurafebyên ku bi destê Ekber Şah ji hîndîstanê hatibûn gelek zirar didan.Li hemberê vî jî jo ku bawerîya îslamê di nava gel de xwe bigire ÎmamêRebbanî gelek xebat dike. bi şandina nameyan milet îrşad dikir û wanliser rîya rast digirt. Ji ber van xebatên wî ji alîyê dewltê va demek dirêjtê girtin. Hemû nameyên wî yê ku ji bo îrşadê nivîsîye di berhema wîyê bi navê Mektubatê de tê berhevkirin.Îmamê Şafiî: (767-820) navê wî yê esasî Ebû Abdullah muhammedb. Îdrîs. Îmam şafî melayê mezhebê şafî ye. Li herema fîlîstîn libajarê Gazzeyê tê dinê . Bi hêla neseb de kûreyşî ye. Bi hêla sîyasîve lihemberê îqtîdarên wê demê şopa ehlê beyt parêst.Îsa (e.): Hz. Îsa yek ji wan pexembera ye ku navê wî di Qur’anê dederbas dibe. Hz. Îsa jî wek hz. Adem bê bav hatîye xulukandin. LiFilîstînê li bajarê Beytullah tê dinê . Mûcîza wî ya pêşîn ew e ku hê dibêşîkê diaxive. Kitêba Încîn ji re hatîye şandin. Mûcîza wî ya herî mezzinjî ew e ku bi îzna Xweda gellek nexweşîyên giran baş dike.Îşraqîyûn: Di sedsala 12 mîn de ew kesên ku li pey ŞehabeddînSuhrevêrdî diçin re tgê gotin. Peyva îşrak: di zimanê tassavûfê de têmena ku ew ilma bi rêya pêjin(sezgî) tê hildan. Suhrevêrdî îddîa dikeku mirov bi rîya akil na bi rîya pêjin(sezgî) dikare bigihêje rastîyê.Îttihad-i Muhammedî: Di dema meşrûtîyeta duyenim de liStenbolê hate li darxistin. Yên ku cemîyetê li darxistin: şeyxul îslam
