“Ez heta dawiyê li ser wan hemû heqîqetên di hemû meqaleyên xwe de bi israr û qerar im ku min di rojnameyan de neşr û belav kirine. Ger ji aliyê zemanê borî yê mazî ve û ji hêla mehkemeya esra seadetê ve, bi edaletnameya şerîetê bême dewetkirin,ez dê van heqîqetên ku min neşr û belav kirine, li wir jî eynen beyan bikim. Bes ez dê cilekî li gor îcab û îlcaya moda wî zemanî li wan bikim. Ger piştî sê sed salên din, mehkemeya aqilmendên rexnegîr, ji hêla pêşerojê ve, bi celbnameya tarîxê gazî min bike, dîsa ez dê van heqîqetên han ravekim û berfireh bikim û hin ciyên wan ên ku qelişîne, pîne bikim û wihareng ez dê ji nû ve li wê derê jî, nîşan bidim. Nexwe, heqîqet naguhere.Heqîqet, heq e.”

                                                                                                                           Bedîuzzeman 

***  

   “Ez ji ber ku bi sebeb nexweşiya giran û hin manî û astengên din, nikarim bi birayên xwe yên ehlê nûrê yên nûrvan û nûrparêz re qise bikim û ji sohbeta wan mehrûm dimînin, ez we û dersa ku Rîsaleyên Nûr ji medreseya Qur’anê daye Seîdê Nû û wan ders û xeberdanên ku Seîdê Berê jî, ji medreseya heyatacivakî/ îctîmaî girtine ku wek Xutbeya Şamê û Zeylên/Pêvekênwê, li dêl xwe dikim wekîl. Da ku bila di şûna evî birayê we de,bi birayên min re ku ez di hisreta wan de me, biaxivin.”

                                                                                                                         (Ji Lahîqeya Emirdaxê)