fezîletê ku weke utopya dihat dîtin dênin, min bi wî edetî re dijberî kir.Pirsa pêşî, ez tevî bersiva wê, bi kurtebêjî, mîna kesên ku îddîa dikin,davêjim holê. Berfirehiya wê ya dawî, mîna 

قَضَايَايَ قِيَاسُهَا مَعَهَا

 wê tezê biencam dibe:   Wan gotiye: Ji wucûda/hebûna Sanî’ re delîlê zelal çi ye?   Bersiv: Muhemmed (s.) ku delîlê nûranî û jiyana zindî û eynî alembi xwe ye û zimanê wî dilê hîdayetê ye ku zimanê Muhemmed (s.) bixwe ye.

اَلَّذِي اِنَّ نَظَرَهُ النَّقَّادَ أَدَقُّ مِنْ أَنْ يُدَلَّسَ عَلَيْهِ وَمَسْلَكَهُ الْحَقَّ اَغْنَى مِنْ أَنْ يُدَلِّسَ عَلَى النَّاسِ

   Meala wê: Xeyal, nikare heqîqetê li hember çavê wê nezera nûr-efşanbipeçêle. Ew mesleka wî ya heq, ne muhtacî xapandin û veşartina eyban e.Ev kelam, îşaret e ji redda du firqeyên ku ji rêya heq derketine. Vêgaez dê dest bi bersivê bikim…2 (Berdewamiya wê heye.)

Seîdê Kurdî