Ez, heta niha, di wê fikrê de bûm ku bi rêya muxalefetê, sulhê û wê aştî û lihevkirinê pêk bînim. Ji ber tirsa enaniyetê û ji bo ku ez li dij wê derkevim û bi emelê

إِنَّ لِلْبَاطِلِ صَوْلَةً ثُمَّ تَضْمَحِلُّ

min heqîqet, di navsukûtbûnê de veşart. Îca a niha, ez wî stûyê wan xerezên ku li zeviya dahatuyê hatine danîn û a niha tam nayên dîtin; lêbelê bi tiştên zerarkir simbil dane, hewaleyî şîmaqa dem û zeman dikim.

مَنْ لَمْ يؤَُدِّبْهُ الَْبَوَانِ أَدَّبَهُ الزَّمَانُ

   Heke sedemê tevgera ferdî, îxtîlaf, bixwepesinîn, meyla li ser axatiyê,îstîxdamkirin û xîzmetkirina bi gel, xapîn û danxapandin, di wê Kurdîtiya sun’î de bê nîşandan, hûn şahid bin, ji wê Kurdîtiyê ez îstîfaya xwe didim.Îca bi Kurdîtiya sirûştî ya ku unwana cesaret, wêrekî, sedeqet û diyanetê ye,îftîxar dikim. Çawa ku di zemanê îstîbdadê de ez ji bo Kurdîtiya sirûştî ketim timarxaneyê. Min ji hekîmê wan kesên delîdîwane re got: Heke qeşmerî, melaqî, xwepêxweşkirin, libergerandina pisînganî, xwemizmizandina kuçikî, ji menfîeta şexsî re fedakirina menfîeta giştî, ji wan pêdiviyên aqil bê hesibandin, hûn şahid bin, ez ji wî aqilî îstîfaya xwe didim û ez bi dînîtiyê jî dipesinim.

   Gelî Kurdino! Min timarxane qebûl kir. Îca ji bo ku ez Kurdîtiyê nehetikînim,min îradeya padîşah û meaş û diyarî û îhsana wî ya şahane qebûl nekirin. Serkeftin, hevalê niyeta xalis e.

مَنْ كَانَ لِلّٰهِ كَانَ اللهُ لَهُ

  wesselam, ma temmel kelam.

Mela Seîdê Meşhûr