Şerq we Kurdistan Gazetesî*Hejmar: 119 Teşrîn-î Sanî 13242 Berçile/Kanûna Ewil 1908

Kurd Dîsan Muhtac in

   Ehaliyê Kurdistanê, di nav miletê Osmanî de, xwedî ciyekî muhîme. Hal û hewalê ehaliyê Kurdistanê, digel ku ji aliyê hukûmetê ve têzanîn jî, ez dixwazim ku hin daxwazên wan ên li ser xizmeta muqeddesa ilmî, berepêş bikim.

   Di vê cîhana medeniyetê de û di vî esrê pêşveçûn û pêşbaziyê de,mîna birayên din, ji bo Kurd jî bikaribin bigihîjin pêşveçûnan, bi xîretahukûmetê, li bajarok û gundên Kurdistanê, hin mekteb/dibistan hatineavakirin û vekirin. Eynî em şikir dikin. Lê belê ji van mekteban,tenê ew zarokên ku bi zimanê Turkî dizanin, feyde dibînin. ZarokênKurdan ku bi zimanê Turkî nizanin, tenê wan medreseyên ku ciyê ilmêne, weke ciyê kemilînan dibînin. Îca ew mialimên/mamosteyên wan jî,bi zimanê Kurdî nizanin. Ji ber vê yekê, ev zarokên Kurdan, ji marîfet,ilim, hînbûn û perwerdehiyê marûm dimînin. Îca ev ku heye, bi xwe rewehşet, keşmekeşî, tevlihevî, û şemateya dewletên Rojava, vedixwînenava me. Bi ser de jî bela ku xelkê vê derê, di rewşa wehşet û teqlîdahalê destpêkê de hatiye hiştin, rebenan ji tesîra metirsî, şik, guman ûtirsan re dibin hedef.

   Ew ên ku ji zemanê berê ve ji Kurdan bi paş de mabûn, îro ji halêwan ku di ciyê xwe de li paş mane, îstîfade dikin. Ev ku heye, dikeku ehlê xîretkêş, hûr û kûr biponijin. Ev her sê tiştên ha, di rojên pêşde, derbeyeke bidehşet ji Kurdan re amade dike. Lewra vê yekê, dilêwan kesên ku haya wan ji rojên pêş heye û xema îstîqbala/ayendeyaxwe dixwin, daxdar û birîndar kiriye. Îca çareya vê: Ji bo numûneyêkexweş û ji bo ku bibe wesîleya halan/teşwîq û rexbetê, divê ku li çendciyên cihê cihê yên Kurdistanê, sê ciyên perwerdehiyê werin avakirinû di her yek ciyekî de jî qet nebe pêncî telebe hebin û debara wan jî, bixêra hukûmeta hêja, bê sêwirandin. Ev her sê ciyên perwerdehiyê, evder bin baş e: