hebûna wan a li cem hev zehmet e, ku kemala hilm û kemala şecaetê; hemkemala tewazû û kemala şehametê, hem kemala edalet û kemala merhemet ûmerdîtiyê, hem îqtîsad û îtîdala tam û kerem û sexaweta temam, hem weqerazêde û heyaya zaf, hem şefqeta pir û ew buxza fîllah, hem ew efwa temam ûîzzeta bêkêmasî ya nefsê, hem ew tewekkula muhteşem û îctîhada nîhayet,wisan hemû bi carekê ku di dereceya herî bilind de, di zatekî de gihîştine hevû wisan bi awayekî bê zehmetî û bêyî ku cî li hev teng bikin, gur û geş dibin,mu’cîzeya mu’cîzeyan e.Li ser cemal û ulwîtiya wî sîmayê manewî yê Nebiyyê Haşimî (s.),Kemal wiha gotiye: Tu ew mehbûbê alemê yî ku zulfê ebrûwana te ye Kemera mezin a Kabeyê quba Mescîda Eqsa
Tu ew nûra cemalullah î ku eşqa husna te ye Çiraya Şeva Îsra sîraca qerîbiya ew edna
Ecêb tu Kabeyeke îsmetê yî ey ruhê bihuştî ku Dibe axa te ya muqeddes ew secdegeha Adem û Hewwa
Tu mushefeke ecêb a hîkmetê yî ey feyzê îlahî ku Her neqşê husna te dike şerhrazê ‘ellemel esma
Her sefheyeke kitêba husna te sûretekî î’caz Heq xaliqê xettên wan dêmên te ayeteke kubra
A sisiyan: Înşîqaqa/şeqbûna qemerê/heyvê ye. Îca ev mûcîzeyakubra, mîna heyvê, wê tarîtî û zulmeta wehman û tasewasiyan ji hevbelawela dike. Çimkî tu hêzeke erdê, nikare tesîr li esmanan bike. Werxuya ye, ew heyva ku dilê esmanan e, bi wî dilê xwe yê mubarek, jibo ku munasebetekê ji xwe re bi înşîqaqê re peyde bike, wê ew sîneyaxwe ya saf û zelal, bi wê îşareta wî ya eşhedê, bi îştiyaqî, gotiye çeq û şeq bûye.Şeqbûna qemerê, mutewatireke wisan e ku li nav gel hatiye belavkirin. Bi vê ayeta kerîm a ku
وَانْشَقَّ الْقَمَرُ
e, bi awayekî qet’î sabit e ku ewşeqbûn, qewimiye. Çimkî wan mulhîdên ku Qur’anê înkar dikirin bixwe jî, nekarîbûne têkilî wateya vê ayetê bibin. Heke ne qet’î bûya, evdê ji wan mulhîdên ku karê wan înkarkirin û mandelkirin e re, bibûyasermayeyeke îtîrazê. Ji xeynî tewîl û şîroveyeke qels a ku qet ne hêjayîpêbaweriyê ye, ji aliyê zahirî ve nehatiye veguherandin. Înşîqaq heman-î, hem bi weqtê şevê, hem di dema xefletê de bû ye, hem mîna
