bûn û kibra wan hebû û îzzeta nefsa wan hatibû birîndarkirin, nekarîbûn pêre bikevin muareze û pevçûnê. Heke ji wan bihata û qeweta wan bigihîştayê,ji ber pêdivî û zerûriyetê, bê guman dê sukût nekirina. Xuya ye ku wan xwestiye;lê belê bi neçarî, kêmqewetî û kêmtaqetiya xwe hisiyane; Lewra bêdengmane. Nexwe ev ecz û neçariya wan, ji î’caza Qur’anê re delîl e.Rêya Duduyan: Ew ehlê lêkolîn û tenkîdê ku haya wan ji taybetmendiyênkelamê/gotinê heye û bi meziyet û narîniyan dizanin, piştî kuwan Qur’an, sûre bi sûre, eşir bi eşir, ayet bi ayet, kelîme bi kelîme,di ser caddeya tedqîq û hûrnihêrînê de derbas kir, bi awayekî îttîfaqîşahidî dikin ku Qur’an, meziyet, narînî û heqîqetên wisan di nav xwede dihewîne, nabe ku ew meziyet di kelamê beşer de hebe. Ev şahid jî,hezarê bi hezaran in. Îca şahid, ji rastiya van re ev e ku: Qur’anê, di alemamirovahiyê de veguherîneke wisan ezîm û şoreşeke wisan mezinaniye meydanê û bi wan bi milyonan welî û mirovên kamil ku wê, ewgihîştandine û ew hemû, fêkiyên wê ne û bi wê diyaneta xwe ya berfirehdelîlî dike ku heqîqetên wê, gelek bi qewet in û her ku dem derbasdibe, hakimiyeta wê ya li ser wijdanan dewam dike. Îca ev bi xwe jî,nîşan dide, her ku zeman pîr û kal dibe, ew ciwan dibe. Û Qur’an kuserçavî û serkaniya ilman e, her ku tê carîkirin û dubarekirin, şîrîndibe. Nexwe اِنْ هُوَ اِلَّ وَحْىٌ يُوحَى ¹Rêya Sisiyan: Di rêya îbtala doza Nebî de, ji bo wan kesên xwedîbelaxetku rikoyî ne û dexes in, du rê hene. A pêşî: Sehl/rehet, selîm/bêzerar...Heke îmkan hebûya. “Muarezeya bi herfan”, ango bikaranîna ziman bû. Rêyaduduyan: Aqûbeta wê di şikê de ye, belayên wê pir in; hem dûredirêj e, hembi talûke ye. Ew jî, “Şerkirina bi şûran” ango bikaranîna şûr... Niha wan,da ser rêya duduyan û çûn û wan ew mal, ruh û zarokên xwe, di navtalûkeyê de hiştin. Îca ew jî, yan sefîh bûn. Hal ku hal e, piştî Îslamê, biwê jîriya xwe ya zihnî ku wan, siyaseta alemê bi rê ve dibir, ew xwedîzekayekî siyasî bûn. Îca digel vê yekê jî, qewmekî wiha, ne sefîh e, nejî wisan e ku ew, wê rêya herî xerab, weke rêyeke herî baş tercîh dike.Nexwe, ji ber bêgaviyê, di wê rêya pêşî de, bi awayekî qet’î ketine eczû neçariyê û wan ji mecbûrî, daye ser rêya duduyan.P- “Dibe ku muareze/şerkirin mumkun bû; lakîn nehat kirin.”B- Heke mumkun bûya, ji ber ku pê li reh û demarê her kesî dikir,hin kesan dê teşebbus bikira. Heke teşebbus hebûya, ji ber şedîdiyapêdiviyê, dê wan teşebbusa wê bikira. Heke teşebbus bikirina, ji ber ku