TELQÎNÊN KU JI ULEMA, MEŞAYIX Û SEROK Û FERDÊN KURDISTANÊ RE, 

DERBARÊ MEŞRÛTIYETÊ DE HATINE KIRIN

   Gelî alimên ku warisê nebiyan in û gelî meşayixên Kurdan! 

   Ji ber ku ez li navendê me, ez we hişyar dikim ku: Di vî zemanê axirde, wan ewrên tarî yên îstîbdadê, ew ulwiyet û husna heqîqî ya Îslamê, ji pêşiya çavan ra pêçabû û veşarti bû. Hetta wisan kiribû, mîna ku Îslamiyet,di çavê biyaniyan de li hember pêşveçûn, edalet û hurriyetê, kelem û asteng be hatiye nîşandan. Haşa summe haşa! Lewra ew azadî/hurriyet, wekhevî û edaleta serdema pêşî ya Îslamê, ji vê re delîle kî eşkere û zelal e ku ev şerîeta pak û ronak, -jixwe ev wekheviya di îbadetan de vê diselmîne- temamê wan mafên azadiyê, edaletê û wekheviya mafan, bi carekê, tevî wan pevgirêdan, rabite û pêdiviyan dixwe de dihewîne. Çimkî ji ber ku şerîet, ji kelamê ezelî hatiye, dê biçe ebedê. Çawa ku enbiya, qayde û prensîban bi wehyê saz dikin û muctehîd, bi îctîhadê hukman derdixin, hûn jî li gor pêdiviyên demê, wan hukmên edlî bi keys bikin.

   Gelî serokên Kurd ên tebîetwêrek! 

   Heta niha hûn, bûn tabi’ê padîşah û ew hêz û cebra ji ber wê kovîtî û hovîtiya gel ku mehkûmê li paşmayîn û parçebûyînê ye, we pêdivî dît ku hûn ji bo gel bi kar bînin. Vê gavê jî padîşah, dîsan îmam e. Tabi’iyê bikin; da ku ew, bi wê marîfet û edaleta ku mezherê imrê ebedî ye, gelê xwe îdare bike. Hûn jî wisan bikin; da ku hûn bigihîjin xelasiyê. Lişûna qewet, zor û cebrê, aqil û edaletê bi kar bînin û di ciyê tirsandinê de muhebbetê li ser lingan bigrin; da ku riyaset û serokatiya we berdewam bike. Kurtebirî û dawiya gotinê, mezinê me, ew kurkê axatiyê ku wisanzêde bi heşmet bû, ji gelê xwe re bexişand. Hûn jî wî ebayê kevn ê axatiyê ku kêç û spî ketinê, bi kincekî edaletê re pev biguherînin.

   Gelî ferdên Kurd ên ku mîna şêran girêdayî ne! 

   Heta niha hûn ji du aliyan ve hêsîr bûn. Yek jê, hûn bi wan teklîfên zalimî yên wê hukûmeta zordest ve, aliyê din jî, hûn bi wan xesb û