كَمَا أَنَّ الضُّرُورَاتِ تُبِيحُ الْمَحْظُورَاتِ كَذٰلِكَ تُسَهِّلُ الْمُشْكِلَتِ

   Ew mirîşka ku di newêrektî û tirsektiyê de bûye mesel û gotinapêşiyan, gava li ba cûcikên xwe ye, bi şefqeta cinsî, êrîşê gamêş dike.Va ye cesareteke bidêhşet.   Him ew tirsa bizinê ya ji gur ku wek mesel û gotinên pêşiyan e, didema neçariyê de diqulibe berxwedaniyê. Waqî ye ku bi qiloçê xwe,zikê gur diqelişîne. Va ye şecaeteke xarîqe.Meyelana fitrî, tiştek li ber nasekine. Meriv gava çengek av, bixehundirê guleyeke hesinî, zivistanê bide ber sermayê, mêla firehbûnaavê, ewî hesinî perçe dike.   Belê, coş û heyecaneke fitrî ya wek cesareta mirîşka bi şefqet û egîtiyaneçar a bizina xîretkêş, her ku di nav guleya hesin de, wek ava li berserma zulmê ya neyartiya kafirane bimîne, her tiştî perçe dike. (Mojikû gundiyên Rûs, şahidên vê ne.)   Tevî vê havê, ew şehameta xarîqulade ya di mahiyeta îmanê de, ewşecaeta alempesenda ku di nav tebîeta îzzeta Îslamê de ye, bi hişyariyabiratiya Îslamê, dikare her dem mucîzeyan nîşan bide.

   Dê hilbe helbet rojekê, roja heq û heqîqetê   Qey dê wiha berdewam bit, şevreşiya alemê.***