• Şibîn, sedemê dijberiyê ye; hevahengî bingeha pişgiriyê ye. Nefispiçûkî, cîderka quretîyê ye. Qelsîtî, madena xurûrê ye. Kêmqewetî kana dijberiyê ye. Meraq, seydayê zanînê ye. (Sunûhat)
• Qudreta Xwedê di serî de mirovan, hemû heywanan bi pêdivîyan, bi taybetî bi hewcehîya birçîbûnê tîne xemê û bi vî awayî wan dixe bin pergalê. Hem alem ji tevlihevîyê xelas kiriye, hem jî pêdivî ji medenîyetê re kiriye seyda û bi vî awayî pêşve çûye. (Sunûhat)
• Pêsîrtengî/diltengî mamosteyê zewq û sefayê ye. (Sunûhat)
• Ye’s/bêhêvîtî, çavkanî ye ji delaleta ramanê, reşbûna dil û tengezarîya giyên re. (Munazerat)
•
اِذَا تَأَنَّثَ الرِّجَالُ بِالتَّهَوُّسِ * تَرَجَّلَ النِّسَاءُ بِالتَّوَقُّحِ
(Sunûhat)
• Her dema ku jineke xweşik bikeve civata hevalan, durûtî, hevrikî, damarê çavnebarî û zikreşîyê xwe dide der. Nexwe, ji vebûn û tazîbûna jinan, di nav mirovên medenî de exlaqên nexweş derdikevin meydanê. (Munazerat)
• Niha di ruhê har ê mirovahîyê de ku ketiye gunehan, rola sûretan (fotograf) ku cenazeyên piçûk in û dibişirin, girîng e. (Nuqte)
• Peykerê qedexebûyî, ya zilmek e ku ketiye sûretê kevirîn an jî durûtî ye ku ketiye sûretê bedenê. (Şuaat)
• Li bal wî zatê ku bi awayekî temamî li pey esasên Îslamîyetê diçe û bi heqê xwe ketiye navê, qabiliyeta pêşveçûnê, meyla kemilînê ye. Li ba zatê ku bi bêeleqetîyê li derve tê hesibandin, qabiliyeta pêşveçûnê, meyla xerakirinê ye. Di dema bahoz û erdhejê de, di cîyê vekirina derîyê îçtîhadê de, belkî girtina şibakan jî mifa ye. Dilê laûbalîyan divê bi rûhsatan neyê xweşkirin, bi şidîya bicihanîna emrê Xwedê divê bên hişyarkirin. (Şuaat)
• Heqîqetên bêçare, di destên bêqîmet de bêqîmet dibin. (Îşarat)
• Cîhana me dişibe heywanan. Nîşaneyên heyatdariyê nîşan dide. Gelo ku bi qasî hêkê biçûk bibe, dê nebe heywanek ji heywanan? An jî mîkrobek bi qasî cîhanê mezin bibe, dê neşibe wê? Ku heyata wî hebe giyanê wî jî heye. Heke alem bi qasî mirov piçûk bibe, stêrkên wê bibin wekî zerre û atoman, ew ê jî nebin heywanek xwedî şiûr. Gelek heywanên wisa yên Xwedê hene. (Sunûhat)
