• Dijminê dijmin, heta ku dijmin bimîne dost e. Dostê dijmin, heta ku dost bimîne dijmin e. (Sunûhat)

   • Karê rikê: Heke şeytan ji kesekî re alîkarî bike, jê re dibêje: “Melayket” û rehmetê lê dibarîne. Di yê din de melayketê bibîne, dê jê re bibêje: “(şeytanê) kincê xwe guhertiye” û lanetê lê bîne. (Sunûhat)

   • Dermanê derdekî, dibe ku ji derdekî din re bibe jehrî. Gava ku dermanek ji heddê xwe derkeve, derd tîne. (Munazerat)

وَالْجَمَاعَةُ الَّتِي فِيهَا التَّحَاسُدُ آَلَةٌ خُلِطَتْ لِتَسْكِينِ الْحَرَكَاتِ وَالْجَمْعِيَّةُ الَّتِي فِيهَا التَّسَانُدُ آَلَةٌ خُلِقَتْ لِتَحْرِيكِ السَّكَنَاتِ •

(Munazerat)

   • Heke di civakê de yekîtiya zexm tune be, civ û civîn, wekî carîna kesîran dê piçûk bibe. (Munazerat)

   • Nepejirandin, bi pejirandina tunebûna tiştekî re tê tevlihevkirin. Nepejirandin, teqezbûna bêdelîliyê delîlê wê ye. Pejirandina tunebûna tiştekî, delîlê tunebûnê dixwaze. Yek jê şik û guman e, yê din înkar e. (Tulûat)

   • Heke guman, delîlek an jî sed delîlî jî ji holê rake û bavêje, nabe sedemê zirarê ji wî tiştê ku tê îşaretkirin re. Lewra jê re bi hezaran delîl hene. (Rumûz)

   • Divê mirov pêgirtiyê piraniya mirovan be. Emewîtiya bêgane herî dawî gihîşt Sunneta Cemaetê; Elewîtiya bi selabet a di kêmjimariyê de, herî dawî gihîşt Rafizîtiyê. (Sunûhat)

   • Yekîtiya di heqiyê de, ji ber ku di yê herî rast de îxtilaf e, carinan heq, ji yê rast jî rasttir e; xweşikî, ji yê xweşiktir xweşiktir e. Divê herkes ji pîşeyê xwe re bibêje: “Ev heq e”, divê nebêje: “Tenê ev heq e”. An jî divê bibêje: “Ev xweşiktir e”, divê nebêje: “Tenê ev xweşik e”. (Rumûz)

   • Heke bihuşt tune be, dojeh êş û elem nade. Heke çile tune be, naşewitîne. (Îşarat)

   • Bi kalbûna demê re Qur’an ciwantir dibe, remzê radixe holê. (Îşarat)

   • Çawa ku carinan nûr wekî agir xuya dibe, şidiya rewanbêjiyê jî wekî mubalexeyê tê dîtin. (Sunûhat)

   • Mertebeyên germbûnê bi tevlibûna sariyê pêk tê. Dereceyên