TEMBÎH

   Ev îstifyaa min a ji medeniyetê, dê we bixe nav fikareyan. Belê ez gundîtî û bedewiyetê, li îstibdad û sefaheta wiha û li medeniyeta ku bi zîlletê re bûye yek, tercîh dikim. Ev medeniyet, şexsan feqîr û sefîh û bêexlaq dike. Lê belê medeniyeta heqîqî, ji teraqî û tekamula însaniyetê re û ji bo ku mahiyeta wî ya cinsî, ji quwweyê derxîne fiîlê, xizmetê dike. Li gorî vê nuqteyê, mirovê ku medeniyetê nexwaze, însaniyetê naxwaze.

   Û hem jî, ew sebebê ku ez ji meşrûtiyetê hez dikim û bûme muptelayê wê ev e ku: Deriyê -pêşînê Fîrdewsê- teraqî û pêşketina alema Îslamê û qiteya Asyayê, hurriyet û meşrûtiyet e. Mifteya talih û bext û textê Îslamê jî, meşrûtiyet e. Lewra, qederê heta niha sê sed milyon Misilmanî, di bin îstibdada manewî ya ecnebiyan de diperçiqand. Êdî gava ku ji vir pê ve, di alemê de, bi taybetî di qiteya Asyayê de, hakimiyeta millet hukimferma be, vêca her ferdekî Misilman, dibe xwedî perçeyekî heqîqî yê hakimiyetê. Û hurriyet, çareya yekane ye ji bo xelasiya ji esaretê ya sê sed milyon misilmanî. Em ferzê muhal qebûl bikin ku bîst milyon misilman ji hatina meşrûtiyet û hurriyetê zerardîde bin. Bila feda be. Lewra em bîstan didin, sê sedî bi dest dixin.

   Heyf û mixabin ku qewmên me yên alema Îslamê, wekî hewayê muxtelît û lihevketî ne. Wekî avê mezc û hevkelî nebûne. Înşallah dê bi elektrîka heqîqetên Îslamiyetê, hev bigrin û bi tîn û tava ilm û irfanê, hêz û qewet pêk bê û wihareng dê mîzaceke mutedîl a edaletê, derkeve holê.

   Her bijî meşrûtiyeta meşrû! Her hebe ronahiya azadiyê ku ji terbiyeya heqîqeta şerîetê derketiye!

Xerîbuzzemanê îstibdadê,

Bedîuzzemanê Meşrûtiyetê,

Hem Bîdetuzzemanê Roja Îro

      Seîdê Kurdî

***