Elhasıl: Aniha îstibdad û zordestî, bi sedem cehalet û nezaniyê hukumferma ye. Her wek ku îstîbdad û muxbîrî, tenasux kirine û hurriyet ji Sultan Ebdulhemîd jî nehatiye rizgarkirin û girtin. Lewra tu eleqa wê bi huriyetê re tune.
Nîv Pirs: Wucûdeke nazik û narîn, jar û zeîf, ji ber ku li ber gez û lêdana kermêş û mozan nikare tehemmul bike û hê bi zor û zehmet, ancax serî bi defa wan re derdixe yan dernaxe, merivek derkeve û bêje ku: “ Na. Meqseda wî, ne defa van mêş û kermêşan e. Bîlakîs wî niyet ew e ku ewî ejderhayê mezinê li pişt wî -bi awayekî nîvmirî -ye, hişyar û sax ke û muselletê serê xwe bike.” Gelo wê kîjan ehmeqî bixapîne?
Ji pirsîna nîvê mayî yê suwalê re, îzin tune.
Ey Gelî Paşa û Zabitan! Ez bi hemû hêza xwe dibêjim ku:
Ez heta dawiyê li ser fikra wan hemû heqîqetên ku min di hemû meqaleyên xwe yên di rojnameyan de neşr û belav kiriye, bi israr û qerar im. Eger ji aliyê zemanê mazî ve û ji hêla mehkemeya esra seadetê ve, bi edaletnameya şerîetê, bême dewetkirinê, ez dê van heqîqetên ku min neşr û belav kiriye, bi heman awayî li wir jî, beyan bikim. Bes ez dê cilekî li gor îcab û îlcaya modaya wî zemanî li wan bikim. Heke ji aliyê paşerojê ve, piştî sê sed salê din, mehkemeya aqilmendên rexnegir, bi celbnameya tarîxê, gazî min bike, dîsa ez dê van heqîqetan vekim û berfireh bikim û hin ciyên wan ên ku qelişîne, pîne bikim û wihareng ez dê ji nû ve li wê derê jî, rave bikim û nîşan bidim. Nexwe, heqîqet naguhere. Heqîqet, heq e.
اَلْحَقُّ يَعْلُو وَلَ يعُْلَى عَلَيْهِ
Millet hişyar bûye. Bi muxalete û cerbezeyê, bête xapandin jî, dewam nake. Umrê wê xeyala ku wekî heqîqetê tê zanîn, kin e. Bi sedem feweran û coş û kelîna raya giştî, dê ew vir û derew û xîlaf, belav bibin û heqîqet dê derkeve holê.
پَسْ كُنَمْ چُونْ زِيرَكَانْ رَا اِنْ بَسْ اَسْتْ * بَانْكِ دِهْ كَرْدَمْ اگََرْ دَرْ دِهْ كَسْ اَسْتْ
Rewşa hepîsxaneya we ya bi îşkence wiha bû ku: Dem û dewran, dijwar bû; cî û mekan, hov û har bû; hemû mehpûs, çavtirsî û bêzar bûn; rojname, murcîf û nebûkar bûn; bîr û bawerî, muşewweş û bêqerar bûn; hemî dil, bêhnteng û xembar bûn; wijdan, bêhêvî û tengezar bûn. Her wiha di serê serî de, digel ku hemû zabiteyan, bi xirecirê û nobedaran jî,
