XÎTABA LI HURRIYETÊ

   Ey hurriyeta şer’î! Tu bi dengekî wisan bidehşet; lê belê xweşik û mizgînwarî bang dikî ku Kurdekî mîna min ê ku di bin tebeqeyên xefletê de raketiye, hişyar dikî. Ne ji te bûya, ez û gel gişt, dê di zîndana esîrtiyê de bimana. Ez mizgîn didim te ku temenekî te yê ebedî heye. Heke tu, wê şerîeta ku heyat bi xwe ye, ji xwe re bikî çavkaniya jiyanê û tu di wê cennetê de şax û gulî bidî, mezin bibî, ez mizgîn didim ku ev miletê mezlûm, dê li gor zemanê berê, hezar dereceyan zêdetir bi pêş bikeve. Lê belê heke ew, te baş bike rêber û bi wan xerezên xwe yên şexsî û bi wê fikra tolhildanê, we lekedar neke,

اَلْعَظَمَةُ لِلّٰهِ وَالْمِنَّةُ لَهُ

vê jî, em ji qebra wehşetê û ji îstîbdad û zordestiyê derxistin û wê, em vexwendin cenneta îttîhadê û muhebbeta millî.   

   Ya Reb! Çi qiyameteke biseadet e û çi heşreke xweşik e ku mîsaleke piçûk a

وَالْبَعْثُ بَعْدَ الْمَوْتِ حَقٌّ

ê vî zemanî ji me re weha teswîr dike: Ew medeniyeta qedîmî ku di quncikên Asya û Rûmeliyê de definkirî ye, dest bi jiyanê kiriye; îca yên ku berjewendiyên xwe, di zerardayîna li her kesî de digerin û dilê wan li dû zordestiyê ye, wan dest pê kir

يَا لَيْتَنِى كُنْتُ ترَُابًا

dibêjin. Hukûmeta me ya nû ya meşrûî, ji ber ku mîna mûcîzeyê derket holê, înşellah heta salekê, em dê bibin mezherê vê raza 

تَكَلَّمَ فِى الْمَهْدِ صَبِيًّا

xêr û sewaba vê remezana sukût(bûn)ê ye ku sî salî, me ew bi mutewekkilî û sebir û semaxî girt, bi awayekî bêezab, wê ew deriyên cenneta tereqqî û şaristaniyê li me vekiriye. Ew qanûna şer’î ya ku berata destpêka hakimbûna gel e, mîna xezîneyên cennetê, me vedixwîne hindurî.

   Gelî birayên mezlûm ên hemwelat! Em rabin biçin daxil bibin!