ku distînin nakin û digel ku xercerêyên wan hene jî, dîsan destê xwe ji mêvaniyê nakşînin, şîretê bikim.

   A sisêyan: Ez ji hin rayedar û mezinên ku rê li ber wan hatiye girtin û nikarin mîna berê, bi darê zulmê malê gel ji xwe re bidin hev û bi vî awayî ji rê derketine û ketine tarîtiya/zulûmata zulmê û bi awayekî pir fireh deriyê mesrefan vekirine re, ji bo ku wî deriyê bigrin rê nîşan didim.

   A çaran: Yên ku di nav gel de seyahetê dikin, gelo ji bo gel seyahetê dikin an na ji bo kêfê? Ez mîhengekê /mêzînekê nîşan didim da ku ev kesên hîlekar û kesên hemiyetperwer pê ji hev û din bêne naskirin.

   P- Tu ji îhsana gel re dibî kelem. Gelo ji vê yekê maneya biçûkxistina camêriyê dernakeve?

   B- Îhsan, îhsan e; heke ji giştî re be yan jî ji muhtacan re û ji feqîran re be. Heke ferd, ew kesê ku bi rastî muhtac e nîn be, ew îhsan, beredayî ye û li haşê diçe. Camêrî, gava ji bo gel be camêrî ye yan jî gava camêrî, bi ferdekî ku di rêya menfeeta gel de ye were kirin baş e. Heke ev camêrî bi şexsekî ku ne muhtac e re were kirin, ew menfeet wî şexsî dike zexel; hînî mirtibiyê dike. Elhasil: Millet baqî ye; ferd fanî...

اَلْمِلَّةُ بَاقِيَةٌ وَمَا أَمَدَّهَا وَالْفَرْدُ فَانٍ وَمَا يَتَمَثَّلَهُ

P-

مَا تَقُولُ فِي الِْحْسَانَاتِ الشَّخْصِيَّةِ فِي السَّلَفِ أُمَنَاءِ الُْمَّةِ وَرُشَدَائِهَا وَسُيُوفِ الدَّوْلَةِ وَصَلَحِهَا تَجَلَّتِ الْعُبُوسِيَّةُ بِمَكَارِمِهَا بِإِهْدَاءِ عَشَرَةِ دَنَانِيرَ لِشِعْرٍ لَ يوَُازِنُ  شَعِيرَةً

B- ^(Haşiye)

فِيهِ مَا فِيهِ... مَعَ أَنَّهَا بِالنِّهَايَةِ قَدِ انْجَرَّتْ إِلَى النَّوْعِ وَالْمِلَّةِ لَِنَّ اللِّسَانَ الَّذِي خَدَمَهُ الشِّعْرُ خَيْطُ الْمِلِّيَّةِ مَعَ أَنَّ هٰذَا الزَّمَانَ هُوَ الَّذِي كَشَفَ عَنِ احْتِيَاجِ الْمِلِّيَّةِ وَفَتَحَ الْبَابَ لِهٰذَا الْمَقْصَدِ الْعَالِي