û vê merhemeta ku em li her ciyê da dibîninêyî, korandin divê, çawa ku xwedanê van tevgerên Huwîdedarane û kirinêd bexşkarane û qenciyêd banînkarane yê ku em di cîhanê da dibîninê yê -haşa dîsa haşa- lîstivanekî gewende û sîtemkarekî xişimkar bûyîna wî, hilandin divê ku, wergeranekî bingeha yê bêdawî nebûyî ye. Ta sofîstên gewendeyê ku hebûna her tiştê û hebûna xwebixwe yê dikorîne yê jî, bal huşana viya va hêsayî nikarin nêzik bibin.

   A pêda ew e ku: Di navbera van karên xuyayî û komanêd jiyanê yê fireh û cihêtiyên mirinê yê lezane û kombûnêd çagirîn û belavbûnêd lezîn û ayînêd mezin û vexuyanêd balîn û di navbera meywên wan ê piçûk û amancêd wan ê nehêja û bûrîkê zaneyê me yê di warê vê cîhanê da di vê gerdûna pûç da di çaxekî kurt da yê da tu hevwarî tune ye. Ji  wê yekê da goya mînanê dardakirina huwîde û amancêd bi hindê çiyakî yê bi kevirekî piçûk va û mînanê dayîna amanckî bûrîkî piçûkê wekî kevirekî piçûkê yê ji çiyakî mezin ra yê dibe ku, ji tu hiş û huwîdekî ra hevwar nayê.

   Divêk ew e ku, di navbera van hebûkan û karan da û navbera amancêd wan êdi warê cîhanê da ev gone bêhevwartî, birakî guwahê dide ku, rûyê van hebûkan, bal cîhana veşarikî va rûdar e û meywên hevwarî, li wê derê dide û çavê wan li navêd Xwedê yê pak va tûj dinêrin û amancê wan, li wê cîhanê dinêre û dendikê wan di bin xweliyê da û rêsêyê wan di cîhana nimûnê da dibişkive. Meriv li gorî hilîka xwe da li vê derê diçîne û tê çandinê. Di cîhana dinê da rêjeyê digire. Erê, tu li rûyê van tişta yê rûdarê bal navêd Xwedê û cîhana dinê va yê binêrî. Tu yê bibinî ku, her dendikekê ku, ahestegîra karîna Xwedê ye. Bi hindê darekê, dawîka wê heye. ^(Haşiye)  Her kulîlkekê ku