bêberge va bixîne û xwe mînanê wî kesî bigerîne ku, serayekê werre çêdike di her kevirekî wê da hezaran nemûç û di her kenarekî wê da hezaran sosikî û di her çavêkî wê da hezaran alet û divêkên xanîkî yê hêjatî dixîne yê jî, paşê yê, jê ra ban çêneke, her tiştê wê birize û beyhûde hilbişe? Haşa û na!
Ji qenciyê bêberge da qencî tê. Ji zîbatiyê bêberge da zîbatî tê. Ji huwîdekarî yê bêberge da tiştekî beyhude nayê. Erê, her kî, hoşane li dîrokê suwar bibe, bal dema borî va biçe, ew ê mînanê xaniyê cîhanê û bergaha rencanê û ravegaha tişta yê ku em di vê dema niha da dibîninê yê xaniyan û bergahan û ravegahan û cîhanêd ku, bi jimara salan mirineyî, ew ê bibîne. Bi rewş û rewşikê va ji hevdû cihê ne, bi dûzanê û bi sosretan va û bi ravedayîna karîn û huwîdeya hosta va wekî hev in. Hem ew ê bibîne ku, di wan xaniyêd bêbingeh da û di wan bergahên bêkudan da û di wan ravegahên bêmayîn da dizgûnêd huwîdekî wusan ronak û awirên inayetkî wusan xuyak û nîşanêd dadekî werre zorak û meywên banînekî werre firakî, ew ê bibîne. Bi pêwenda ku bê ronak nebe, ew ê birrak bizane ku ji wê huwîdeyê çêtir huwîdekê nabe û ji wê înayeta hunerxuya yê zîbatir înayetekê çêk nîne û ji wê dada nîşanxuyanî yê mezintir dadekê tune ye û ji wê banîna meywexuya yê firehtir banînekê nayê huşandinê.
Eger bi awayê gumankirina nebûyiyê va di çembera koçwarê padîşahê Sermedî yê ku, va karan diçerxîne û van mêvan û mêvanxana diguherîne yê da xaniyên timanî û ciyên balanî, wargeyên bingeh û wargeyên payîdar û şênî yê cîdar û bendeyên wî yê bextiyar tune bin. Huwîde û dad û bexşîn û banîna ku çar ancûrêd veşarî yê situr û fire yê wekî tav û ba û av û xwelî yê randina bingehên wan û korandina hebûna wana xuyay yê wekî wan ancûrêd xuyay yê divêk tê. Lewra xuyaye ku, ev cîhan û tiştên tê da yê bêmayîn ji bingehên wan ê giştane ra xuyagah nabin. Eger di ciyê mayîn da jî, cîgaha ku ji wan ra xuyagaha giştane bibeyî tune be, wê gavê, bi dînatîkî di cêrga korandina rojê ya di tewşa ku tava navrojê tijekirî yê dibîne yê da yê va korandina navê huwîdeya li ber çavê me ya di her tiştê da heye yê û korandina vê înayeta ku em her çaxê, di xwe û di pirê tiştan da dibînineyî û korandina vê edaleta (Haşiye) ku nîşanêd wê yê pirr sitûr dixuyînê
