ji karîna Çêkdarê Banînkar ra sivik tê yê ra. Ewê pêwendiyê bidaya.

   Erê, karînkarê bêberge yê ku di bihara me da rûyê zemînê dike komegahekê, sed hezar nimûnêd heşrê çêdikeyê ra. Çêkirina bihiştê, çawa giran tê? Divêk ew e ku, çawan pêxemberiya wî balayî, ji vebûna vî xaniyê rencanê ra pêwendetî da. Ji  raza 

لَوْلَاكَ لَوْلَاكَ لَمَا خَلَقْتُ الْاَفْلَاكَ

   yê ra bû xuyagah. Mînanê wê yekê, perestina wî jî, ji vebûna xaniyê bexteyariya dinê ra pêwendetiyê da.

   Gelo ma tu car dibe ku, ev dûzana cîhanê ya ku hişan, di gêjiyê da hiştiye û xweşpîşeya bêkêmanî û zîbatiya xwedatiyê ya bêhemta ya di nav rehmeta fireh da ye, bi bersivnedayîna ji wê niyazê ra çirkînîkî wuha û bêmerhemetekî wuha û bêdûzanekî wuha yê hilbide? Dibê ku, arzû û dengêd parîktir û bêkêrtirê, bi hêjatiyê va bibihîze û pêk bîne, li cî werîne. Arzûyên hêjatir û divêktirê, nehêja bibîne û nebihêze û nezane û çêk neke. Na, haşa sed hezar carê haşa! Zîbatîkî wuha, çirkîniyekî wuha hilnade û çirkîn nabe. ^(Haşiye)  Divêk ew e ku, Resûlê Ekrem (xweşî û geşî lê) çawa bi pêxemberiya xwe va deriyê vê cîhanê vekiriye. Bi paristina xwe va jî, deriya dinê vedike.

عَلَيْهِ صَلَوَاتُ الرَّحْمٰنِ مِلْءَ الدُّنْيَا وَ دَارِ الْجِنَانِ

اَللّٰهُمَّ صَلِّ وَ سَلِّمْ عَلٰى عَبْدِكَ وَ رَسُولِكَ ذٰلِكَ الْحَبٖيبُ الَّذٖى هُوَ سَيِّدُ الْكَوْنَيْنِ وَ فَخْرُ الْعَالَمَيْنِ وَ حَيَاتُ الدَّارَيْنِ وَ وَسٖيلَةُ السَّعَادَتَيْنِ وَ ذُو الْجَنَاحَيْنِ وَ رَسُولُ الثَّقَلَيْنِ وَ عَلٰى اٰلِهٖ وَ صَحْبِهٖ اَجْمَعٖينَ وَ عَلٰى اِخْوَانِهٖ مِنَ النَّبِيّٖينَ وَ الْمُرْسَلٖينَ اٰمٖينَ